අපේ මිනිස්සු

පාරක් තොටක් හරියට නැතිකොට ඒ ගැන ආණ්ඩුවට බනිනවා , හුල්ලනවා සෙල්ලම් ගොඩයි ..හදල දුන්නට පස්සේ "මේක අපි හැමෝගෙම පාර මේක මේ තරම් අමාරුකම් විඳලා හදා ගත්තේ , මෙහි කාණු දමා කැලේ වැවෙන්න නොදී බලා ගැනීම අපේ යුතුකමක් හා වගකීමක් " කියලා හිතන්නේ නෑ , හිතන්න කැමතිත් නෑ..

කාණු බ්ලොක් වෙනවා , පාර හේදෙනවා ,

දෙපැත්තෙන් කැලේ ඇවිත් පාර වහගන්නවා.. අපි නොදැක්කා වගේ ත්‍රී වීල්, බයික් , කාර් වල නැගිලා උජාරුවෙන් ගමන් යනවා.. අපේ ගමේ, අපේ ගෙවල් වලට යන පාරවල් සීග්‍රයෙන් අබලන් වෙනවා බල බලා..

පෝයදාට , ඉරිදාවල් වලට අහළ පහළ අය එකතු වී ශ්‍රමදානයෙන් පාරවල් එළි පෙහෙළි කල ඉතිහාසය අමතක කරමින් අද වැඩිහිටියන් තම දරු දැරියන් මුහුණු පොතේ "අපි අහවල් වංශේ අත තිබ්බොත් ගෝරි ගොඩයි " කියමින් පෙරලි කරන හැටි බලන් ඉන්නවා..

රටක් , ජාතියක් ලෙස අපි සීග්‍රයෙන් පසුපසට යන බව කට්ටියට තේරෙන්නේ නෑ...

අපිට අබ සරණයි හිටං....