ගමේ පන්සලේ කඨින පිංකම

මට මතක  හැටියට  ඒ එකදාස් නමසිය හැත්තෑ හතේ වස්සාන සමයේ ආරම්භය.  මේ වනවිට  එතෙක් පැවති සමගි පෙරමුණු ආණ්ඩුව බිඳවැටී   එක්සත් ජාතික පක්ෂ ආණ්ඩුව රට පාලනය කරමින් තිබුණි.

ඇට වර්ග අටක් හඳුන්වා දීමත් සමග එතෙක්  අප දැක නොතිබූ  කොන්ඩ කඩල, මයිසුර් පරිප්පු ආදිය සමුපකාර කඩවල පිරී තිබුණා මතකය.

පිටරටින් ගෙන්වූ සැමන් හුණ්ඩු ආදිය අපේ ගෙවල් වලටද ගෙන එන්නට පටන් ගැනිණි.

ආණ්ඩු වෙනස් වීම ඒ වනවිට අවුරුදු හතක් වූ මට පෙන්නුම් කෙරුණේ මේවායින් නොවේ .

ඒ වනතෙක් ලා නිල්පාට  ගා තිබු මල්වත්තේ බස් හෝල්ට් එක එක පාරම තද කොළ පාටින් වර්ණ ගැන්විණ.

බස් වල ලංගම  යැයි නිල්පාට පටියක ලියා තිබු අකුරු ටික  කොළ පාට පටියක් තුලට ඇතුල් කෙරිණි.

ඒ අනුව මා සිතුවේ ආණ්ඩු මාරුවේ ප්‍රධාන ප්‍රතිඵලය  නිල්පාටින් තිබු ආණ්ඩුවට අයත් සියළු  දේ කොලපාට වීම  බවයි.

මේ අතර මේ හා සමාන වෙනස්කම් අපේ පවුල සහ අපේ ගම තුලද  දක්නට  ලැබිණි.

විශේෂ යෙන්  ගමේ පංසල සහ පාසැල ආශ්‍රිතව සිදුවූ  වෙනස් කම් මා මතකයේ තදින් රැඳී පවතී.

මේ වෙනස් කම් බොහොමයක් අපේ පවුලේ  අයට සහ ඔවුන් හා ගම අතර තිබු සබඳතාවයට කෙලින්ම  බලපෑම මේ නොනැසෙන මතකයට එක් හේතුවක් විය හැකිය.

ඒ වනතෙක්  ගමේ සිට  අරලගංවිල  අධ්‍යාපන කාර්යාලයට සේවයට ගිය අපේ තාත්තා  හදිසියේම කොළඹ පළාත් පාලන දෙපාර්තමේන්තුවට මාරු කෙරුණි.

තාත්තා ගමේ සිටිද්දී  ( සමගි පෙරමුණු රාජ්‍ය සමයේ )  ගමේ පංසලේ දායක සභාවේ සභාපති තනතුරද හෙබවිය.

මේ  නිසාම ඒ කාලේ පැවති දේශපාලන රැස්වීම් වගේම කිරිඔරුව ශ්‍රී ආනන්දාරාම විහාරස්ථානයේ  සල්පිල් සහ මල්වට්ටි වෙන්දේසි ආදියද තාත්තාගේ චතුර කථිකත්වය විදහා පෑ ස්ථාන විය.

මල්වත්තේ බස් හෝල්ට් එකේ පාට කොළපාටට හැරුණු කාලයේම එළඹී මේ වස්සාන සමය මා මතකයට නැගුනේ හෙට   ( 03/10/2016 ) ගමේ පංසලේ පැවැත්වෙන උත්සවයක් නිසයි.

ගමේ පංසලේ පැවැත්වෙන මේ කඨින පිංකම අළලා කිසියම් අතිතමතක  සැමරුමක් කල යුතු යැයි මම සිතුවෙමි.

අද උදේම අපේ පංසලේ ලොකු හාමුදුරුවන්   ගෙන් ලැබුණු ව්‍යිබර් දුරකතන ඇමතුමක්  මේ අදහස මා සිතට ඇතුල් කළා කීවොත් නිවැරදිය.


 "තෙරුවන් සරණයි !! කවිඳු  මහත්තයා කොහොමද වාසේ දේසේ ? "

"හොඳින් ඉන්නවා අපේ හාමුදුරුවනේ.  මොකද ඔය පැත්තේ වෙන්නේ මේ දවස් වල ? "

"මහත්තයා හෙට අපේ  පංසලේ කඨිනේ තියෙනවනේ . ඒකට හෝ ගාලා වැඩ කට්ට්යම "

 "මට ආරංචි වුනා හාමුදුරුවනේ ණුවන් අංජන මල්ලිගෙන්  , රංජිත් මාමගේ ගෙදර වැඩත් යනවා නේ හාමුදුරුවනේ මේ දවස් වල.

 කඨිණෙන්  පස්සේ කපරාරුව පටන් ගන්නවා කියලා තමයි ණුවන් මල්ලී  කිව්වේ .

හොඳයි. හොඳයි එහෙනම් කඨින වැඩ කරගන්න්කෝ මමත් හිතුනොත් පරණ කඨින පිංකමක් ගැන ලියන්නම්කො අද "

"ඒ කිව්වේ මහත්තයා බ්ලොග් එකක් ද ? හරි හරි ලියන්නකෝ  එහෙමනම් අපිටත්  විවේක පාඩු වෙලාවක බලන්න "

1977 කඨින චීවර පුජා කිරීමේ පුණ්‍ය මහෝත්සවය 

සියයට සියයක්ම සිංහල බොදු ජනතාවක් වෙසෙනා අපේ පළාත්වල  වර්ෂයක් පාසා පැවැත්වෙන වැදගත්ම  ආගමික උත්සවයක් තමයි කඨින උත්සවය කියන්නේ.

මේ කියන සිද්ධිය සිදුවුනේ හැත්තෑ හතේ චන්දෙන් පස්සේ පැවැත්වූ මුල්ම කඨින උත්සවය දවසේ. 

තාත්තා දඬුවම් මාරු ලබා කොළඹ පළාත් පාලනයේ වැඩ කරපු නිසා එදා ගෙදර හිටියේ අපේ අම්මා විතරයි. 

ඒ වනවිට මාස පහක ළදැරියක් වූ අපේ නිම්මි නංගි ( දැන් පළාතේ රජයේ රෝහලක ජේස්ට හෙද සොයුරියකි )  තුරුල් කරගත් අම්මා ඉතිරි ළමයින් දෙදෙනා වූ අපේ ලොකු නංගිත් මමත් රැගෙන පංසල වෙත පිය මැ න්නේ  කඨින චීවරයට අත ගසන්නටයි.

චන්ද රැස්වීම් වල කවි කියූ සමන්ත සහ අපේ ලොකු අක්කා ඒ වනවිට නිවසේ රඳවා සිටියේ නමුණුකුල තිබු අපේ පුංචි අම්මාගේ ගෙදර.  

ඒ අපේ ගමේ කිරඹඔය කොටසේ විසු රාජපක්ෂලා  සමුහයක් ඔහු පැහැරගෙන යන බවට තර්ජනය කර තිබු නිසා . 

ආණ්ඩු මාරුවෙන් පසුව පැවත්වෙන ප්‍රථම දායක සභා රැස්වීම එදාට යොදාගෙන තිබුණු බව අම්මා දැනගෙන හිටියේ නෑ මන් හිතන්නේ.

"ඉක්මනට වරෙන් චුටි පුතා උත්සවේ පටන් ගන්න හදන්නේ . 

අවුරුද්දක් තිස්සේ බලන් ඉඳලා ඉඳලා කඨිනෙට අත ගහ ගන්නත්  බැරිවුණොත් අපරාදේ "

අම්මා පංසල වෙත පියමනිනා මටත් ලොකු නංගිටත් අඩිය ඉක්මන් කරන ලෙස පැවසුවාය.

වේගයෙන් අඩි තබමින් ගිය අම්මා පසුපස වැටුණු අපි හවස දෙක පසුවී විනාඩි පහක් වැනි වේලාවකදී පන්සලේ ප්‍රධාන ශාලාවට ( ආවාස ගෙයි තුල වූ ) ලඟා වූයෙමු.

"පලයන් අර ඉස්සරහම තියෙන පැදුරේ ඉඩ තියෙනවා එතැනින් වාඩි වෙයන් " අම්මා මගේ පිටට අතක් තබා මා ලොකු හාමුදුරුවන් සහ දායක සභාවේ නිලධාරීන් සිටි ස්ථානය ඉදිරියේම වූ පැදුර වෙත යැව්වාය.

සුලුවෙලාවකින් නිම්මි නංගි වඩා ගත් අම්මාද ඒ පැදුරේම  මට දකුණු පසින් වූ  කොටසේ වාඩි වුවාය.

"කාරුණික පින්වත්නි ,අද පැවැත්වෙන  මේ මහා කඨින චීවර පුජා පිංකමට පැමිණි ඔබ තමුන්නාන්සේලාට හැමෝම ඉතා ගවුරවයෙන් යුතුව පිළිගන්නවා"

තාත්තා නැති සභාවේ මුලාසනය රැගෙන තිබුණේ ඔහු සිටි දායක සභාවේ භාණ්ඩාගාරික තුමා විසින්. 

ඒ දියකඩිත්තගාව  ගෙදර සෝමසුන්දර බාප්පා. 

"මේ බලපල්ලකො කැරපොත්තට ගිය කලක් . 

හරියට වඳුරට දැලිපිහිය හම්බවුනා වගේ " 

ඉතා කෙසඟ සිරුරකින් හෙබී ඔහු මයික්‍රෆොනයත් රැගෙන ජනතාව අමතද්දී දුන්නක් මෙන් නැමෙනවා යැයි 

අපේ අම්මා අප හට පවසා සිනාසුණා මතකය.

"මම මුලින්ම අපේ  ලොකුහාමුදුරුවන්ට ආරාධනා කරනවා පැමිණ සිටින සියළු දෙනා පංචශීලයේ පිහිටවන ලෙසට "

කථිකයා ලොකු හාමුදුරුවන්ට අරාධනා කළේය. 

" පින්වත්නි පංචශීලය සමාදන් වීම පිණිස නමස්කාරය කියන්න "

"නමෝතස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මා .. සම්බුද්දස ...///"  අපි නමස්කාරය කීවෙමු.

"බුද්ධං .. සරණං...... ගච්ඡාමි... ... යනාදී වශයෙන් ලොකු හාමුදුරුවෝ අප පංචශීලයේ පිහිටවූහ.

තම ආදරණිය ස්වාමියාගේ තැන ඔහුගේම කණ්ඩායමේ සිටි භාණ්ඩාගාරික විසින් ලබාගෙන ඇතිබව දුටු අපේ අම්මා තරමක් නොසන්සුන් කාරී බවක් පෙන්වුවද කඨින චීවරයට අත ගැසීමේ බලාපොරොත්තුවෙන් පැදුරේ රැඳී සිටියාය .

ඇගේ සහ  බොහෝ දායක දායිකාවන්ගේ බලාපොරොත්තුව වුයේ පන්සිල් ගැනීමෙන් අනතුරුව කඨින චීවරය අප සැම හරහා ලොකු හාමුදුරුවන් වෙත පිරිනැමීම සිදුවනු ඇත කියායි.

නැවත මයික්‍රෆෝනය අතට ගත් සෝමසුන්දර බාප්පා  දිනයේ වැඩ පිළිවෙල තරමක් වෙනස් බවත් ඊළඟට තියෙන්නේ දායක සභා රැස්වීම බවත් කියා සිටියේය.

නාමරත්න පතුරු ගැසීම

"කාරුණික පින්වත්නි  1970 සිට 1977 දක්වා ශ්‍රී ආනන්දාරාමයේ දායක සභාව කලේ එකම කට්ටියක් . 

ඒ අය අතරින් සභාපතිත්වය දැරූ අහවලා අද මේ උත්සවයට ඇවිත් නැහැ "

එක අතකින් මයික් එකත් අනික් අතින් පෙන් පැල් පෑනකුත් ගත් සෝමසුන්දර බාප්පා ටිකෙන් ටික අවේගශීලි වෙන බව දක්නට ලැබුණි.

"ඔය පුද්ගලයා කිසිම දවසක අනික් අයට තැනක් ගන්න දෙන්නේ නෑ.  එයාම තනතුර බදාගෙන ඉන්නවා " 

පෙන් පෑල් පෑන අම්මා සහ අප සිටි පැත්තට වනමින් දිගින් දිගටම කතාකල ඔහු කිසියම් අයෙකුට දිගින් දිගටම දෝෂාරෝපණ කරන බව කුඩා මටද තේරුම් ගියේය.

එහෙත් පංසලේ වැඩ වලින් මුදල් ගසා කෑවා වැනි අභූත චෝදනා නගමින් ඔහු මේ කතා කරන්නේ තමා භාණ්ඩාගාරික තනතුර දරද්දී සභාපති වූ  අපේ තාත්තාට බව තේරුම් ගන්න තරම් දැනුමක් අපට තිබුණේ නැත.

සෝමසුන්දර බාප්පා පාළු ගෙයි වලං බිඳිමින් පෑන වනමින් කතා කරයි.

දෙතුන් සීයක් පමණ වූ කඨින චීවරයට අත ගැසීමට පැමිණි පිරිස මියට පිම්බාක් මෙන් නිශ්ශබ්දය.

මා අසල සිටි අම්මා එක් වරම නැගී සිටියයා

"සිවුරු අත ගැහිල්ලෙන් කමක් නෑ වරෙව් යන්න.  මේ මිනිහා මේ බනින්නේ තොපේ  තාත්තට බොලව් .

යමව් යන්න. "

ළමයි තිදෙනාත් සමග මහා සභාව මැදින් ඉදිරියට ඇදුනු ශ්‍රී විශාකා කුළගන සමිතියේ ලේකම් තුමිය තම සැමියා වෙනුවෙන් නැගී සිටියේ එලෙසය.

තම සැමියාගේ හිතවතාම ඔහුට එරෙහිව පෑන් වනද්දී තවදුරටත් ඉවසා සිටිය නොහැකි වූ නිසා කඨින චීවරයට අත ගැසීමපසෙක තබා සභාවෙන්  ඉවත් වූ අපේ අම්මා නැවතත් නිවසට පැමිණියේ  අදහෙටම මම සොමසුන්දරට රෙද්දේ රෙවෙන්න කතා කරනවා යැයි කියමිණි.