බණ්ඩාරවෙල මහා විදුහලේ ගිනි සිළුව - හඳපානාගල ජයරත්න

මා පසුගිය ලිපියකින් අප උසස් පෙළ කරන කාලයේ පාසලේ අධ්‍යාපනයට අමතරව දේශපාලන කටයුතු වල යෙදුනු සිසුන් ගැන සාකච්චා කලෙමි (මගේ ආදරණිය සුරංජි. කියවන්න )

එහිදී බණ්ඩාරවෙල නගරයේ විසු $%#@ , සුරංජිත් රත්නායක , චමල් බණ්ඩාර, කත්‍රිආරච්චි සහ ජයරත්න බණ්ඩාර  ගැන සඳහන් කලෙමි.

ඒ අය අතරින් අප කිසිකෙනෙකුට බලපෑම් නොකර  තම කටයුතු කරගෙන ගිය අයෙක් මගේ මතකයට නැඟේ.

ඔහු  හඳපානාගල කණිස්ටයෙන් අපේ පාසැලට ආ  ජයරත්න බණ්ඩාරයි.

ජයරත්න හඳපානාගල වැව පෙනෙන මානයේ දුප්පත් ගොවි ගම්මානයක උපන් දරුවෙකි.

ඔහු පවුලේ වැඩිමලා වුවා මෙන්ම එකම පිරිමි දරුවාද විය.  වැල්ලවායේ හඳපානාගල ගොවි ගම්මානය ඔහුගේ උපන් ගමයි.

මා අසා ඇති පරිදි ඒ වසරේ  හඳපානාගල කනිෂ්ට විද්‍යාලයේ හොඳම ප්‍රතිඵල හිමිවී තිබුනේ ජයරත්නටයි.

දුප්පත් ගොවි දරුවෙක් වූ ඔහු බණ්ඩාරවෙල මහා විද්‍යාලයට එන්නේ සමන්ත සහ මා මෙන් පිවිතුරු අරමුණකිනි.

ඒ තම අද්‍යාපනය තුලින් හොඳ රැකියාවක් ලබාගෙන තම පවුල ගොඩ දැමීමේ පරම චේතනාව පෙර දැරි කර ගෙනයි.

අපට සමගාමී ගණිත පංතියේ  දීප්තිමත් එහෙත් තරමක් නිහඬ සිසුවෙක් ලෙස 1987 වසරේදී  අප ජයරත්න හඳුනාගත්තෙමු.

වැඩි කතා බහක් නොතිබුණා වුවද ඔහු කෙරෙන් දිස්වූ තැන්පත් බව සහ   වැඩිමහල් සොහොයුරෙකු මෙන් වූ ආකල්ප ඔහු කෙරෙහි අපේ සිත් ඇදී යන්නට හේතුවක් විය.

අපේ විද්‍යා පංති තුනේ සිටි පහළොස් දෙනෙක් වයිදය් වරුන් වෙද්දී  ඔහු ගේ පන්තියේ සිටි සිසුන් ගෙන් 13 දෙනෙක්  ඉංජිනේරුවරු බවට පත් වූහ.

ජයේ සමග එක පන්තියේ සිටි  සිසුන්  අතර දැනට ඔස්ට්‍රේලියාවේ  මහාචාර්යවරයෙකු වන හරීන් සොමරත්නද  විය.

හරීන් තරම් අති දක්ෂයෙකු නොවුවද ඉංජිනේරුවෙකු වන්නට තරම්   ඉගෙනීමේ හැකියාවක් ජයරතන්ගෙන්  දක්නට ලැබිණි.

ඉන්ඳු- ලංකා ගිවිසුම  සහ සිසූ  දේශපාලනය 

අ. පො. ස.  ( උ. පෙ.)  පංතියේ  බොහෝ දෙනෙක් සමන්  අය්යා , ගුණරත්න සර් වැනි අයගේ උපකාරක  පංති ගියද ජයේ ඒ කිසි පංතියකට ආවේ නැත.

ඒ හරීන් මෙන් උපන්ගෙයි දක්ෂයෙක් වීම නිසා නොව ඔහුගේ දෙමාපියන්ට පංති ගාස්තු ගෙවන්නට තරම් ආරථික හැකියාවක් නොතිබූ නිසාය.

කෙසේ වෙතත් උසස් පෙළ පටන්ගෙන  ටික කලකින්  ජයරත්න  වැලිකන්දේ චමල් ඇතුළු පිරිස අනුගමනය කල  දේශපාලනයට අවතීර්ණ වන්නට තීරණය කළේය.

එය කෙසේ සිදුවුවාදැයි කියන්නට තරම් විස්තර මා දන්නේ නැති වුවද ටික කලක් ගතවෙද්දී  ජයරත්න  අප විදුහලේ සිසු දේශ පාලකයින්ගේ  ප්‍රධානියා බවට පත්වූ හැටි මා නිරීක්ෂණය කලෙමි.

ඒ  1988 ජුනි මාසයේ පැවති  බණ්ඩාරවෙල මහා විදුහලේ  ( අපේ උසස් පෙළ කාලයේ) ප්‍රථම  විරෝධතාවයට නායකත්වය දීම මගිනි.

ඒ වනතෙක් අළුයට ගිනි පුපුරක් සේ සැඟ වී සිටි ජයරත්න කරලියට පැමිණෙන්නේ මේ විරෝධයත් සමගයි.

මා ජයරත්න සමග එකම පංතියේ ඔහුට එහා ඩෙස්ක් එකේ සිටි දැනට ලංකාවේ සාර්ථක ඉංජිනේරුවකු ලෙස කටයුතු කරන  කමල් සසරසිංහ  ගෙන් දැනගත් පරිදි  ජයේ දේශපාලනයට ගෙන ආවේ චමල් ලා නොවේ.

ඔහු අපේ පාසැලට එන්නට පෙර සිටම  සමාජවාදී දේශපාලන  අදහස් දැරුවෙකි. 

කෙසේ වෙතත් කල් ගත වෙත්ම  ජයරත්න සහ අනෙකුත් දේශපාලනයේ යෙදුන සිසුන්  පාසැල් පැමිණීම එන්න එන්නම අඩුකළේය.

 ඒ වන විට රට පුරා  ගිනිදැල් ඇවිලෙමින්  තිබුනේ ජ. වී. පෙ. මර්ධනය කරමින්  UNP ආණ්ඩුව ගෙන ගිය වැඩ පිළිවෙල  නිසයි.

එමෙන්ම  මා කලින් ලිපියක සඳහන් කල පරිදිම  ජ.වී. පෙ . අනුගාමිකයින් අතින්ද බොහෝ අකටයුතු කම් සිදු විය.

මේ අතර 1988 සැප්තැම්බර් මස  වෙද්දී  ජයේ සහ කිහිපදෙනෙක්  පුර්ණ කාලීන  දේශපාලනයට  පිවිසුන බව අපට ආරංචි විය.

ඒ බව අප දැන ගත්තේ  ජයේ යලට මහට ඉස්කෝලේ එන්න පටන් ගැනීමත් සමගය.

බණ්ඩාරවෙල  $%#@ වැනි පුර්ණ කාලීනයන් දිගටම පාසැල් ගිය අතර ජයරත්න , කත්‍රිආරච්චි වැනි අය පාසැල් ගමන බෙහෙවින් අඩුකළ සිසුන් වූහ.

දිනක් උදෑසන චමින්ද, සුරාජ් සහ මම බෙලගන්වැව බසයෙන් බැස  බණ්ඩාරවෙල නගරය  මැදින් ගමන් කරමින් සිටියෙමු.

දැක පුරුදු මුහුණක් ඇති උස, කළු කෙට්ටු අයෙක් සහ මිටි රතු මහත  අයෙක්  අප හමුවේ පෙනී සිටියහ.

"හලෝ මචංලා  ඉස්කෝලේ යන ගමන් වගේ ?"

ඒ දෙදෙනාගෙන් කෙට්ටු උස තරුණයා අප හා කතාවට වැටුණේය.

"ඔවු ජයේ ..  අපි ඉස්කෝලේ යන ගමන් "

ඒ දෙදෙනා සිටියේ  දිග ගමන් මලු දෙකක් තමන් ළඟ තබාගෙන  ඈත යන බසයකට ගොඩ වන්නටය.

මලු දෙක පිරෙන්නට කිසියම් දෙයක් පුරවා ඒවා වැහෙන ලෙස මල් පොකුරු කිහිපයක් දමා තිබු අයුරු අප නෙත ගැටිණ.

මේ කාලය වන විට ජයරත්න සහ ඔහුගේ ලඟම හිතවතා හුංගම ඉන්දික යන දෙදෙනා බණ්ඩාරවෙල සිටි ප්‍රධාන සිසු ක්‍රියාකාරිකයින් දෙදෙනෙක් විය.

ඒ හේතුව නිසාම ඔයාලා කොහෙද යන්නේ ? මේ බෑග් වල තියෙන්නේ මොනවාද ?

වැනි  නිරර්ථක ප්‍රශ්න අපගෙන් පැන නැගුනේ නැත.

ජයරත්නගේ අගය කලයුතුම ලක්ෂණයක් වුයේ  කවිඳු චමින්ද වැනි අයට කැමති දෙයක් කර ගන්නට ඉඩ හරිමින් ඔහු ඒ කිසිවෙකුට අනිසි බලපෑම් කරන්නට  ඉදිරි පත් නොවීමයි.

එමෙන්ම සැබෑ විරෝධතාවයකදී එලියට පැමිණ එයට නායකත්වය දීම මිස  අපේ සමහරක් හිතවතුන් මෙන් "උණට " එලියට බැසීමක් ඔහුගෙන් දිස්වූයේ නැත.

රජයේ හමුදා වලින් කල  සිසු දඩයමේ නොඇසූ කතා

වසර 1988 අග භාගයේ දිනක ජයරත්න ප්‍රථම වතාවට රජයේ හමුදා විසින් අත්අඩංගුවට ගැනිණි.

ඒ කහගොල්ලේ පන්සලක තවත් එවැනිම සිසුවෙකු ( අපට වසර දෙකක් ඉහළ පන්තියක සිටි)  වූ හේරත් රාජමන්ත්‍රී සමග සිටියදීය.

එදා ජයේ හමුදා අත්අඩංගුවට පත්වෙද්දී  රාජමන්ත්‍රී කහගොල්ල පංසලේ සිවිලිමේ සැඟවී තම දිවි ගලවාගෙන තිබේ.

පසුකාලීනව රාජමන්ත්‍රී නැවතත් අත්අඩංගුවට පත් වුවද ඔහු හමුදා භාරයට ගනිද්දී රටේ ගිනිදැල් නිවී යමින් තිබිණි.

ඒ  නිසා රජමන්ත්රිට තමා ඇලුම් කල දේශපාලනය අද දක්වාම කරගෙන යන්නට තරම් වාසනාව උදාවී තිබේ.

ඒ වනවිට බණ්ඩාරවෙල පමණක් නොව මුළුරටම  ජ.වී. පෙ. සහ රජයේ එකට එක කිරීම් වලින් ගිනිගෙන දැවෙමින් තිබුණි.

ජයරත්න අත්අඩංගුවට ගත් දිනට පසුදා අප විද්‍යාලයේ සිසුන් මෙන්ම බණ්ඩාරවෙල සියළුම පාසල් වල උද්ගෝෂණ කරන ලදී.

මට මතක හැටියට එතෙක් මෙතෙක්  බණ්ඩාරවෙල  ප්‍රදේශයේ පැවති විශාලතම සිසු විරෝධතාව පැවැත්වුනේ ඔහු නිදහස් කර ගැනීම වෙනුවෙනි.

පාසලේ උද්ඝෝෂණය යන අතර තුරම ජයරත්න නිදහස් වී  පාසල ඉදිරිපිට ඇති අඹ ගහ ළඟ ට පැමිණි සිටියේය.

එහෙත් ඒ නිදහස් කිරීම තාවකාලික එකකි. එකල විදුහලේ ප්‍රමුඛ පෙලේ ක්‍රියාකාරී  සිසුන් රාශියක් අත්අඩංගුවට පත් වූ දෙවැනි වටයේදී ජයරත්නද නැවතත් හමුදා භාරයට ගැනිණි.

ඉන් අනතුරුව ඔවුන් රඳවා තැබුණේ අප ප්‍රදේශයේ බොහෝ පාසැල් සිසුන් තම අවසන් කාලය ගත කල  බෙරගල  තේ කර්මාන්ත ශාලා   කඳවුරේය.

පුනරුත්ථාපන  කඳවුරක් ලෙස හැඳින්වූ එහි පුනරුත්ථාපනය වී නැවත අප අතරට පැමිණි එකම සිසුවා $%#@ පමණි.

$%#@ ගෙන්  මා අසා දැන ගත් පරිදි   එහි රඳවා සිටි කත්‍රිආරච්චි, වැලිමඩ උදේනි  ඇතුළු බොහෝ පිරිස් වරින් වර කඳවුරෙන් එලියට රැගෙන විත් මරාදමා තිබිණි.

දවුලගල කඳවුරේ යාව ජීව සාමාජිකයකු වූ $%#@,  ජයරත්න දෙවැනි වතාවට කඳවුරට ගෙන ආ දිනයේ ඔහු නෙත ගැටුණු අයගෙන් එක් අයෙකි.

$%#@ පසුගිය වසරේ දිනක සිද්ධිය මා සමග ස්කිය්ප් ඔස්සේ පැවසුවේ මෙසේය.

" එයා අරන් එනකොට අපි කැම්ප් එකේ හිටියා.. මම කකුලට දම්වැල් දාලා ගැට ගහලා හිටියේ. එයා අපේ ලඟට අරන් එද්දී එයා හැසිරුනේ අපි කවුරුත් ගැන නොදන්නා ආකාරයට."

"මචං උඹ මේවා ලියන්නම ඕනේ දේවල් ...

ජයේ අපි කිසිම කෙනෙක් පාවලා දුන්නේ නෑ.

එයාට වෙලාවක් ලැබුන ගමන් අපිට ඉඟි කරා අපි එයා ගැන දන්නා  බවක් හමුදාවට කියන්න එපා කියලා. "

"එදා රෑ ජයේත් තව කිහිප දෙනෙකුත් කඳවුරෙන් එළියට ගෙනිහින් තිබුනා"

"ඒ තමයි  අපි ජයේ අවසාන වතාවට දැක්ක මොහොත "

ජයරත්න අත්අඩංගුවට පත් වූ දින උදැසන  ඔහු මුණගැසුණ තවත් කෙනෙක් කී කතාවක් ඔහුගේ වචන වලින්ම මෙහි සඳහන් කරමි.

එකල ප්‍රසිද්ධ සිසු ක්‍රියාකාරිකයකු නොවූ මේ හිතවතා දැන් සිටින්නේ යුරෝපිය රටකයි.

එකල 79 වැලිමඩ  බසයේ යාව ජීව සාමාජිකයකු වූ මේ හිතවතා ජයරත්න ගේ අවසාන දිනය සියසින් දුටු අයෙකි.

"මචං .. මචං  මට උඹේ සපත්තු දෙක දීපන්.. මට හදිස්සි ගමනක් යන්න තියෙනවා "

බණ්ඩාරවෙල නගර මධ්‍යයේ දී හමුවූ ජයරත්න අප මිතුරා වූ නාරද ගෙන්  ඉල්ලා තිබේ.

ඒ වන විට ජයරත්න සිට ඇත්තේ ඔහුට හුරු පුරුදු  බාටා සෙරෙප්පු දෙක පැළඳ පිටේ එල්ලා ගත් කළු බෑග් එක සහිතවයි.

නාරදගේ  සපත්තු කුට්ටම රැගෙන   නගරයේ වැසිකිලියක් තුලට රිංගු ජයරත්න ආපහු පැමිණ ඇත්තේ ඔහුගේ සපත්තු දෙක  පැළඳ ගෙනයි.

"ඒක නෙවෙයි උඹට සපත්තු දෙක දීලා මම දැන් ගෙදර යන්නේ කොහොමද ? "

නාරද මැසිවිලි නැගුවේය.

"මොනවා කරන්නද මචං මට ලොකු හදිස්සියක් වෙලා .. උඹ මගේ සෙරෙප්පු දෙක දාගෙන ගෙදර පලයන් "

යැයි කියූ ජයරත්න සැණෙකින් එතැනින් අතුරු දහන් විය.

සිද්ධිය අමතක කල නාරද 310 බසයක නැගී වැලිකන්ද බලා ගමන් ගත්තේය.

එදා රාත්‍රියේ සිදු වූ දේවල් දන්නේ දෙවියන්ම පමණි.

එහෙත්  පසුදා උදැසන වැලිකන්දේ සිට බණ්ඩාරවෙල එන්නට පිටත් වූ  නාරදට දකින්නට ලැබී ඇත්තේ ඔබ අප කවුරුත්   සිහිනෙකින් වත් දකින්නට අකමැති දසුනකි.

එහෙත් එය එකලනම් සුලභ දසුනකි.

වැලිමඩ - බණ්ඩාරවෙල පාරේ  අතර මග එක පිට එක  ගොඩ ගසා  ඒ මතට ටයර් දමා  පිලිස්සු තරුණ මල සිරුරු සමුහයක දසුනයි ඒ.

එකල බොහෝ අය කළාසේ නාරද ද  බසයෙන් බැස ගොස් භාගයට පිළිස්සුනු යොවුන් මල සිරුරු දෙස විපරම් බැල්මක් හෙලා ඇත.

ඔහු දුටු දෙයින් ඇතිවූ කම්පනය තවමත් ඔහු සිත හොල්මන් කරන බව දැනට යුරෝපා රටක සිටින ඔහු මා සමග පැවසිය.

තමගේ ඊට පෙර දෙන ජයරත්නට  දුන් සපත්තු කුට්ටම සහිත කළු කෙට්ටු කකුල් දෙකක් සහිත භාගයට පිළිස්සුනු සිරුරක දසුනයි ඒ.

ඒ වෙන කිසිවකුනොව  බණ්ඩාරවෙල මහා විදුහලේ ප්‍රධාන ශිෂ්‍ය ක්‍රියාකාරිකයෙකු වූ හඳපානාගල  ජයරත්න බංඩාරයි.

ජයේ නුඹ පැතූ දේශය තවම ගොඩ නැගී නැත.

එහෙත් නුඹත් සමග කහගොල්ල පංසලේ එදා එකට සිටි  රාජමන්ත්‍රී එක කණ්ඩායමක දෙවැනි නායකයා ලෙසත්  බණ්ඩාරවෙල ප්‍රදේශයේ 89-90 සිදුවීම් වලට කෙලින්ම වගකිව යුතු  (එවකට පාසැල් සිසුවෙක් නොව රජයේ ඉහළ නිලයක සිටි ) නායකයා  අනෙක් කණඩායමේ ( රජමන්ත්රිලට කෙලින්ම විරුද්ධ පිලේ )  ඉහළම මොළ කාරයා ලෙසත් අද කටයුතු කරති.

අද $%#@  සිටින්නේ මේ දෙකටම විරුද්ධ තුන්වැනි කණ්ඩායමත් සමගයි.

උඹත් සමග එක පංතියේ සිටි අපි හැමෝම ළමා ළපටින් ඇති පියවරු / මව් වරු වී  ජිවිත සටනට බැස සිටින්නෙමු .

බොහෝ දෙනෙකු ඒ අවිචාර සමය ගැන   කතා කිරීමෙන් වැලකි සිටිති.

ඒ වෙනුවට  බණ්ඩාරවෙල මහා විදුහලේ වාර්ෂික ක්‍රීඩා උත්සව, වාර්ෂික ක්‍රිකට් ගැටුම්,  ආදිය ගැන මුහුණු පොතේ  කතා කරති.

අපි නුඹව  මුණ ගැසුණු අඹ ගහ යට වත්මන් බණ්ඩාරවෙල සිසුන්ට රංචු ගැසීමටද නොහැකිය.

රාජමන්ත්‍රී  නුඹේ අදහසට පිටු පෑ බවක් පෙනෙන්නට නැත. ඒ ගැන නුඹටත්  මේ සියල්ල දෙස සානුකම්පිතව බලා සිටින අපටත් මේ දක්වා සතුටු විය හැකිය.

තවමත්   සියළු වර්ග වල "පවුකාරයින් " එක එක පැති වලට ඇඟිලි දික්කරමින් " අනෙක් පවුකාරයින් " සොයමින් පසුවෙති .

නුඹලා වැනි පවුලකට, ගමකට පමණක් නොව රටකට ජාතියකට යමක් කල හැකි පිරිසක් අප හැමට අහිමි විය.

නුඹ මෙවන් දේශයක නොඉපදී  නිවහල් අදහස් ගරු කරන  එහෙත්  විරුද්ධ මත දරන්නන් අමු අමුවේ මරා නොදමන දේශයක ඉපදේවා.. !!!

නුඹටත්   සුරංජි ,  කත්‍රි  උදේනි ඇතුළු සැමටත් නිවන් සුව ප්‍රර්ථනා කරන්නෙමි.

නුඹලා මේ පාරේ ගෙනගොස්  අතරමන් කොට වර්තමානයේ බෙදී වෙන් වී ගිය අයගෙත්  ඇස් ඇරේවා!!