යළි නො එනා හේමන්තය

 2021 අප්‍රේල් 16 වෙනිදා සේවා ස්ථානයේ ඉඳිද්දී මට දිගින් දිගටම ලැබුණු දුරකතන පණිවිඩ කිහිපයකි.. කාර්යබහුල නිසා උත්තරදෙන්නට නොහැකි වුණත් දිවා ආහාර විවේකය ලැබුණ සැනින් ඇමතුම් දුන් කෙනාට කතා කළෙමි.. 

"ඔයා දන්නවද ඊයේ වෙලා තියෙන දේ? අර සිසිර අය්යලා කොළඹ ඉන්න මල්ලියි එයාගේ පුතයි ගංවතුරකට ගහගෙන ගිහිල්ලා අතුරුදහන් වෙලාලු" එහා පැත්තෙන් කියවාගෙන යන්නේ අපේ පාසැල් සමයේ ගමේ හිටි හිතවතා හේමන්ත සහ ඔහුගේ පුතා ගැනයි.. මම ඒ සැණින් බණ්ඩාරවෙලට (අපේ අම්මලාට ) කතා කලේ වැඩි විස්තර  දැනගන්නා බලාපොරොත්තුවෙනි  

"තාම හම්බවෙලා නෑලු පුතා.. තාත්තලා ඊයේ හවසම හල්දුම්මුල්ලට ගියා බලන්න ... ඔහිය පැත්තෙන් එකපාරම වතුරක් ඇවිල්ලා මේ දෙන්නා ගහගෙන ගියාලු. කොළඹ පාරේ පාළම් දෙක කියන තැනලු  ඔය කට්ටිය නාන්න ගිහින් තියෙන්නේ .. අපරාදේ අවුරුද්දට අම්මා බලන්න ගමේ එන ගමන් තව පැයකින්ගෙදර එන්න හිටපු කට්ටිය නේ මේ නාන්න ගිහිල්ලා තියෙන්නේ " 

හේමන්ත අප කුඩා කාලයේ සිටියේ කිරිඔරුවවිද්‍යාලයේ ගුරුනිවාසයේය.. ඒ ඔහුගේ මව සීලවතී ටීචර් අපේ ඉස්කෝලේ දෙකේ පංතිය ඉගැන්වූ ගුරුවරිය නිසාත් ඇය හේමන්ත සහ ඔහුගේ සහෝදර සහෝදරියන් සමඟ  ජීවත්වූයේ එම ගුරු නිවාසයේම නිසාත්ය.. කුඩා කාලේ අප ඔහු හැඳින්වූයේ  "අම්මී"  යන නමින්. ඒ ඔහුගේ පවුළේ අය ආදරයට වැඩි කමට ඔහුට පාවිච්චි කල නමයි .. වැඩිහිටියෙක් වෙද්දී ඒ නම "බන්ටී " බවට පත්වී තිබේ . එහෙත් සමවයසේ  කොල්ලෝ කුරුට්ටෝ ඔහුට ඇති තැන හේමන්ත යන නමත්  නැති තැන අම්මී හෝ අම්මියා යන නමත් පාවිච්චි කළහ .

පවුළේ බඩපිස්සා වූ ඔහුට අය්යලා අක්කලා සියළුදෙනාගේ සැලකුම් ලැබුණු නිසා කුඩා හේමන්ත ගතකලේ කුමාරයෙක් හා සමාන දිවි පෙවෙතකි. කෙනෙකුට ඔහු තරමක් ආඩම්බර කාරී යැයි සිතුණේ වියහැකි වුවද ඔහු හා ලඟින් ඇසුරු කල අපට නම් ඔහු ගැන ඇත්තේ ඉතා මිහිරි මතකයකි.. පුංචිම කාලේ හේමන්තත් අපත් සියළුම දෙනා පාසැල් ගියේ කිරිඔරුව විද්‍යාලයටයි .. අපට මීටර් දෙතුන් සීයක ගමනක් වූ එය ඔහුටනම් ගෙයින් එළියට අඩි කිහිපයක් පමණක් වූ ගමනකි. එමෙන්ම පාසැලේ  ආචාර්ය මණ්ඩලයේ පැරණිම සාමාජිකාවක් වූ ඔහුගේ මව සීලවතී ටීචර් නිසා  හේමන්තට ගුරු මණ්ඩලයේ හැමෝගෙම  ආදරය කරුණාව හිමිවිය.. මේ අය අතර අපේ අම්මාගේ නංගී සුදු පුංචී ,කිරිඔරුව ඉස්කෝලේ චිත්‍ර ගුරුවරයා වූ අපේ පොඩි බාප්පා (තාත්තගේ මල්ලී ) වගේම බෙන්හොප් වත්තේ සිට පැමිණි කාන්ති ටීචර් ද වූවාය .

ඒ කාලේ අපේ තාත්තා බණ්ඩාරවෙල අධ්‍යාපන කන්තෝරුවේ වැඩ කළ අතර විදුහල්පතිතුමා , සීලවති ටීචර්  ඇතුළු ගුරු මණ්ඩලයේ සියළුම දෙනා අපේ තාත්තාගේද ලඟම හිතවතුන් වූහ  .

ටික කලක් ගතවෙද්දී ගමේ ඉස්කෝලේ ගිය බොහෝ දෙනෙක් නගරයේ පාසැල් වලට යවන්නට ඔවුන්ගේ දෙමව්පියෝ තීරණය කළහ . විශේෂයෙන් රජයේ සේවකයින් වූ බොහෝදෙනෙක් ඔවුන්ගේ දරු දැරියන් බණ්ඩාරවෙල නගරයේ පාසැල් වලට ඇතුල් කළහ . ඒ අනුව මාත් අය්යාත් වගේම හේමන්ත ත් අපේ බාප්පාගේ ලොකු පුතා කමල් සහ තවත් කොල්ලො කුරුට්ටෝ රාශියක් නගරයේ පාසැල් වලට යන්නට පටන් ගත්හ.. 

ඒ දවස්වල පාසැල් බස් රථයේ අපිත් එක්ක ගමන් කළ පිරිසට හේමන්තත් ඔහුගේ ගෙදරම නැවතී සිටි කැළුම් සහ අපේ කමල් මල්ලී ඇතුළු බොහෝ පිරිසක් එකතු වූහ.. උදේ පාසැල් යන ගමනෙදිත් පාසැල් ඇරී නිවසට එන ගමනේදිත් මේ හැමෝම එක පොදියට පාරේ ගමන් කලේ එක එක විහිළු තහළු කරමින් මෙන්ම යම් යම් කෙළි කවට කම් කරමින් වීම විශේෂයකි.. 

නිවෙස් වලට පැමිණ ටික වෙලාවකින් අපි හැමෝම එකතුවන්නේ තෙළිහාවැව  පිට්ටනියටයි . ඒ පිළ් දෙකකට බෙදී ක්‍රිකට් ගහන්න සහ තම තම කණ්ඩායම් වල හැකියාවන් අනෙකුත් කොල්ලන්ට පෙන්නුම් කරන්නටයි.. ඒ කාලේ හේමන්ත ප්‍රසිද්ධ මළල ක්‍රීඩකයෙක් නොවූවත් පසුකාලීනව ඔහු දක්ෂ කෙටි දුර ධාවන ක්‍රීඩකයෙකු වූයේ   උදේ හවස බණ්ඩාරවෙල නගරසභා පිටියේ කළ පුහුණුවීම් වල ප්‍රතිඵලයක් ලෙසයි.. සවස් භාගයේ තෙළිහාවැවේ  කළ ක්‍රිකට් තරඟ වල හේමන්ත කැපී පෙනුණේ දක්ෂම පන්දු යවන්නා ලෙසත් සමහර අවස්ථා වල දක්ෂ පිතිකරුවෙකු ලෙසත්ය .

කමල් , කැළුම් සහ හේමන්ත එක පිළකත්  අපේ අය්යා මම සහ විළියොං මාමලා උපනන්ද ඇතුලු පිරිස අනික් පිළටත් බෙදීයාම ඒකාලේ සාමාන්‍ය සිරිතයි .. වරක් හේමන්ත විසින් තබා තිබූ තෙලිහාවැව පිට්ටනියේ වැඩිම ලකුණු සංඛ්‍යාවේ වාර්තාව අපේ අය්යා විසින් බිඳ හෙලනු ලැබුවේ දිගින් දිගටම එල්ල කළ හතරේ හයේ පහරවල් වලට පිංසිදුවන්නටයි . එදානම් ප්‍රතිවිරුද්ධ පිළේ නායකයා වූ හේමන්ත එතරම් සතුටු වූයේ නැති දවසකි.  

තවත් වසර කිහිපයක් ගතවෙද්දී හේමන්ත තම අවධානය මළල ක්‍රීඩා වෙනුවෙන්ම යොදවන්නට පටන්ගත්තේ ඒ කාලේ බණ්ඩාරවෙලින් බිහිවූ සාෆ් මිටර් සියයේ සූරයා හේමලාල් ප්‍රියංකර ( මල්වත්තේ හේමලාල් අය්යා ) අනුගමනය කරමිනි. අපේ ඉස්කෝලේ ක්‍රීඩා භාර ගුරුවරයා වූ ජයතිස්ස සර් යටතේ ඒදවස්වල පුහුණුවීම කළ පිරිසට හේමලාල් අය්යා , හේමන්ත , හීල් ඔයේ අශෝක සේනාරත්න , අමුණුදෝවේ ගාමිණි රත්නසිරි අය්යා ඇතුළු සාහෙන පිරිසක් වූහ .  

ඒ කාලේ අපි මොනිටර් පොත් දෙකතුනක් අතින් එල්ලා ගෙන ඉස්කෝලේ යද්දී හේමන්ත  යන්නේ අඩිඩාස් බෑග් එකේ ක්‍රීඩා ඇඳුම් ආදිය දාගෙන නියම ක්‍රීඩකයෙකුගේ විළාශයෙනි .. 

උසස්පෙළ කාලය වෙද්දී ( හේමන්ත කලේ  ගණකාධිකරණ විශයන් බවයි මගේ හැඟීම )  හේමන්ත ලා සහ අපි දුරස්ථ වූ අතර . ඔහු අපිට නැවත හමුවන්නේ මුහුණුපොතේ මිතුරෙක් ලෙස මීට වසර ගණනාවකට පෙරයි .. ඒ වනවිට අප ලංකාවෙන් පිටත් වී ගොස් වසර ගණනාවක් වන අතර හේමන්තද    කොළඹට ආසන්න ප්‍රදේශයක පෞද්ගලික බැංකුවක කළමනාකරුවෙකු ලෙස සේවය කළේය .. 

මුහුණු පොතේ හැසිරීමෙන් අපි දෙදෙනාම එක සමාන වූයෙමු .. හේමන්ත  තම  ශාරිරික පෙණුම ගැන බොහෝ උනන්දු වූ අතර ඔහු ඇත්තටම හින්දි  සිනමාවේ දැකිය හැකි නළුවෙකු මෙන් පෙණුනු වාර අනන්තය .. "බොරු කියන්නේ මොකටද මමත් ශාරීරික පෙණුම ගැන සෑහෙන්න උනන්දුයි තමයි .. එකම වෙනස මම නළුවෙක් වගේ පෙණුනොත් ඉතින් දකුණු ඉන්දියානු සිනමාවේ කෙනෙක් වගේ  තමයි ..."

අපි දෙන්නාම තාත්තා පුතාලාගේ චායාරූප එකට දමමින්  පුතා තමන්ගේ හොඳම යාළුවා ලෙස සැලකූ තාත්තලා දෙදෙනෙකි .. අපේ මුහුණුපොතේ හිතවතුන් අප බලන්නට මෙන්ම අපේ පුතාලා බලන්නට මුහුණු පොත පරිහරණය කළ බව නොරහසකි .. වරක් ඔහු පළකල චායාරූපයක් යටින් මම  මෙසේ ලියා තැබුවෙමි ...  " ආ මේ අපේ අම්මියා නේ? " ඔහු එයට සිනාසුණා මිස   තරහක් ඇතිවූ බවක් පෙන්වූයේ නැත ...

මේ ආකාරයට හෝඩියේ දෙකේ පංතිවල සිටම යාළුවන් වූ අපි මුහුණුපොත හරහා ඉතාම සමීප මිතුරන් වූයෙමු .. එහෙත් අවාසනාවකට ඒ මිත්‍රත්වය හදිසියේ අවසන් කරමින් හේමන්ත ඔහුගේ සමීපතම හිතවතා වූ ඔහුගේ පුතා තුල්නිත් " හේමන්තගේ භාෂාවෙන්තුල්ලා " සමඟ හල්දුම්මුල්ල පාළම්දෙක අසලදී වේළි ඔයේ ජළ පහරේ සැඟවී ගියේය .. එය මා පමණක් නොව අපේ පවුළ්වල සියළු දෙනා බලවත් ලෙස ශෝකයට පත් කල සිදුවීමකි.. 

දාසයවෙනිදා හේමන්තගේ සහ ඔහුගේ දයාබර පුත් තුල්නිත් ගේ නිසල දේහයන් වේළිඔයේ ගල්කුළු අතරින් සොයාගන්නා විටත් ඔවුන් දෙදෙනා  එකිනෙකා තදින් අල්ලා ගෙන එකටම සිටි බව ඇසින් දුටු සාක්ෂි කරුවෝ පවසා තිබිණි.... 

අපේ බාල කාලයේ නොමියෙන මතක රැසකුත් , මෑත කාලයේ ඒ හා සමාන මතක රැසකුත් ඉතිරි කර  අපෙන් සමුගන්නා හේමන්තටත් ඔහුගේ ආදරණීය  පුතනුවන් වූ තුල්නිත් ටත් නිවන් සැප ලැබේවායි පතමු