අප්පච්චි මුත්තාගේ කිතුල් මල් කැපීම

අප්පච්චි මුත්තා හෙවත් වනසා අප නිවසට එන්නේ එහි අළුතින් පීදුණු කිතුල් මලට බෙහෙත් තියන්නටයි.  ඒ පිලිබඳ විස්තරය පසුගිය බ්ලොග් පොස්ට් එකේ සඳහන් කළා. 


 එය කියවන්න  මෙතනින්




"කොහොමද විමලා දුවේ? "  කියාගෙන  අප නිවසට  පැමිණි අමුත්තාට තේ පැන් සංග්‍රහයක් දීමට අම්මා අමතක කලේ නැත.

දවසේ මැද හරියේ වෙලාවක් නිසා අප්පච්චි මුත්තා රා  කට්ටක්  ගසා තිබුණු බවක් පෙනෙන්නට තිබුනේද නැත.

"කහට ටිකක් වැඩියෙන් දාලා තේ එක පෙරාපන් "කියමින්  ඔහු අපේ කුස්සියේ මිරිස්ගල ළඟ බන්කුවේ ඈඳී ගත්තේ එබැවිනි.

කිතුල් මල පරික්ෂා කර බැලු වනසා එදා හවස් වෙද්දී  අපේ මුත්තා හදා තිබු කහ උණ  පඳුරෙන්ම උණ ලී කපාගෙන විත් "හැර "  බැන්දේය.

හැර බඳින්නට උපයෝගී කර ගත්තේ හණ වේලා  සකස් කර තිබු රැහැන්ය. ඒ සඳහා හරි නම් ඔහු කිරඹ ඔය පැත්තට  ගෑටිය යුතු වුවද  ඒ පැත්තේ නිතර යන එන අපේ අම්මා ඇති පදං වියළුණු හණ  කොළ අපේ ගෙදර ගෙනැත් ගොඩගසා තිබුණි.

මල් බෙහෙත් තැබීමට ඔහු ගෙනා අඩුම කුඩුම සියල්ල මට නිච්චියක්  නැතත් ගැට අන්නාසි ගෙඩියක් සහ ගම්මිරිස්  සහ කොච්චි ඒ අතර තිබුනා මතකය.

අළුතින් පිදුණු  මලේ  මුලට වන්නට කිතුල් ගහේ  කඳ  හෑරූ   අප්පච්චි මුත්තා ඒ තුලට බෙහෙත් කොටා රෙදි කඩමාල්ලකින් වසා දැම්මේය.

දින කිහිපයක්  ගතවූ පසු නැවත කිතුලට නැගි ඔහු මේ වන විට  දුන්නක් මෙන් නැමී තිබු කිතුල් මලේ අග භාගය කපා දැම්මේය.

"අප්පච්චි බාප්පා,  කිතුල් මල   මට දෙන්න මම මැල්ලුමක් හදන්නම් ඒකෙන් " කියමින් අපේ අම්මා  මල් භාගය ඉල්ලා ගත්තාය.

"ඔව් .. ඔව් මේ හිච්චි එවුන්ට මැල්ලුමක් හදලා දීපන් ඕකෙන්  .. ඕවා හරි ගුණයි හැදෙන එවුන්ට "

අප්පච්චි මුත්තා මගේ ඔළුව අතගාමින් පැවසුවා මට මතකය.

අම්මා කිතුල් මල් රැහැන් කපා උණුවතුරේ තම්බා  අනතරුව   ඒ තැම්බූ මල් රැහැන්  මිරිස් ගලේ අඹරා  රසවත් මැල්ලුමක්  හැදුවාය.

එදා රෑ කිතුල් මලෙන් හැදු මැල්ලුමක්   අපේ ආහාරයට එක් වුණේ එලෙසිනි.

වසර තිස් ගණනක් ගතවී ඇති අද දිනයේ එහි රස මට හරියට මතක නැතත් මා එතෙක් මෙතෙක් රස විඳි මැල්ලුම් වලින් රසම එකක් ලෙස ඒ කිතුල් මල් මැල්ලුම සඳහන් කල හැකිය.

මල කැපු හැටි 

එදා  සිට දින පතා උදේ හවස අපේ කිතුල  බඩගාන වනසා මුත්තා  වරකට මලෙන් හීනි පෙත්තක් කපා ඉවත් කරමින් මල් කැපීම කරගෙන  ගියේය.

මල  පදම් වෙන තුරු රා හැදීම කල යුතු යැයි  තාත්තා සමග පැවසුයේ අපට ඈල් තෙලිජ්ජ ලබා දෙන්නට පරක්කු වේවි යැයි කියමිනි.

මෙසේ දින ගණනාවක්ම  මල් කපමින් සිටි වනසා මුත්තා උදේ හවස කිතුලේ බඩගා හොර පාරෙන්ම යන්නට පුරුදු විය.

මෙය නොරිස්සු අපේ තාත්තා  දිනක් ..

"අප්පච්චි මාමා  තවම මලේ තෙලිජ්ජ වැටෙනවා මදිද ?"  " තවම  අපේ තෙලිජ්ජ කොටස ගන්න බැරිද ? "

කියමින්  වනසා මුත්තා හොරෙන් හොරෙන් මල් කපා යන පාර ඇහිරුවේය.

"තවම මදිනේ දොරේ පුතා..."

කියමින් වනසා මුත්තා  තව ටික දවසක් රා මැදිය යුතුයැයි තාත්තාට පැවසීය.

අපේ ගම්වල කිතුල් මල් කැපීමේ සාමාන්‍ය ක්‍රමය වන්නේ උදේ තෙල්ලිජ්ජ ටික කිතුල් ගස් හිමියාටත් හවස තෙලිජ්ජ මුට්ටිය  මල කපන්නාටත් ලබා ගැනීමයි.

එහෙත් මේ වන විට තවමත් තෙලිජ්ජ  වැටෙනවා හොරයි කියමින් වනසා මුත්තා දෙවේලේම  වැටෙනා තෙලිජ්ජ රා බවට හරවමින් සිටියේය.

මෙලස තවත් දින කිහිපයක් ගත විය.  තාත්තා ගේ ඉවසීමේ සීමාවද ඉක්ම ගොස් තිබිණි.

දිනක් අපේ ගෙදර ගස් වල අතු පාහින්නට  ආ  පල්ලැහැ  ගාමිණි අය්යා අල්ලා ගත්  තාත්තා

"පුතා  කිතුලට නැගලා අර මුට්ටිය අරණ එන්න කෝ  කොච්චර රා  තියෙනවද  බලන්න "

යැයි පැවසීය.

ගාමිණී අය්යා ගෙනා රා  මුට්ටිය  ( හවස තුන පමණ වනවිට ) බෝතල් තුන හමාරක්  දක්වා පිරී තිබිණි.

රා  එකට වැටී සිටි මී මැස්සන් අයින් කරමින්  මුට්ටිය දෙස  බැලු අම්මා

"පේනවා නේද මේ මිනිහා අපිට බොරු කියා කියා දිගටම  රා බීලා තියෙන හැටි "

කියමින්  වනසා මුත්තා ට බනින්නට පටන් ගත්තාය .

අසල නිවසක අය්යා කෙනෙකු වූ වික්‍රමේ ද ඒ වෙලාවේ අප  නිවසේ සිටියේය.

තාත්තා , ගාමිණී අය්යා හා   වික්‍රමේ අය්යා සමග එක්වී  රා  මුට්ටිය ඉවර කළහ .

මේ වන විටත්  නමුණුකුල රංජි අය්යා  ගේ අනුග්‍රහයෙන් කිතුල් රා රස බලා සිටි මට රා ගැන හොඳ අවබෝධයක් තිබුණ බව තාත්තලා දැන සිටියේ නැත.

අනතුරුව මුට්ටිය නවතා ගහේ එල්ලූ ඔවුන් කිසිත් නොවූ අයුරින් අප්පච්චි මුත්තා මල් කපන්න එන තෙක්  බලා සිටියහ.

වෙනදා මෙන් මල් කපන්නට ආ  අප්පච්චියා  කිසි කතාවක් බහක් නැතිව ආපසු යන අයුරු අප බලා සිටියෙමු.

එසේ පිටත් වූ අප්පච්චි මුත්තා  නැවත මල් කැපීම සඳහා  අපේ ගෙවල් පැත්තේ ආවේ නැත.

තමා තෙලිජ්ජ වැටෙන්නේ නැතියි කියා කියූ බොරුව අතටම අහුවීමේ ලැජ්ජාව එයට හේතු වන්නට ඇත.

පසුදා උදෑසන අප්පච්චි මුත්තා මල් කපන්නට නොපැමිණි නිසා තාත්තා ඔහු වෙනුවට අපේ කිතුලේ මල් කපන්නට භාර දුන්නේ තවත් නැගී එන මල් කපන්නේකුටයි.

ඒ අන්නාසි වත්තේ ජයරත්න මාමාටය. ජයරත්න මාමා අපේ අංජු  මාමගේ වයෙසේම පසු වූවෙකි.

එනම් ඒ වන විට අවුරුදු විසි දෙකක පමණ වයසේ පසු වූ වෙකි.

එදා උදේ අපේ ගෙදර පළමු වතාවට ඇල් තෙලිජ්ජ තාච්චියක් උණු කෙරුනේය.

අම්මා උණු කරමින් තිබු තාච්චියට බෙලෙක් ජෝග්ගුවක් ඔබා පළමු ඇල් තෙලිජ්ජ කෝප්පය රස බැලු හැටි මට තාමත් මතකය.

එදා සිට දිනපතා අපට අපේ තෙලිජ්ජ කොටස ලැබුණු අතර පිරිසිදු කිතුල් හකුරු හැදීම  ජයටම කෙරුනේ අපේ අම්මා අතිනි.

එය  අපේ ගෙදරට වටිනා අමතර අදායමක්  ද එක්කළේය.

පිහි ඇනුම  සහ ගුටි කෙලි

මේ කාලේ අපේ තාත්තා උඩහ කඩේ පුංචිරාළ  මාමලාගේ  නිල්පාට ඩෙලිකා  එකේ  රියදුරා ලෙස වැඩ කළේය.

ගම මැදින් දවසට දෙතුන් වතාවක් එහා මෙහා යන "අපේ තාත්තගේ වෑ න්  එක "  සුලබ දසුනක් වුයේ වත්තේ දෙමළ මිනිසුන් ඒ වාහනය නිතර හයර් වලට ගන්න බැවිනි.

විශේෂයෙන් අරලගංවිල එත්විල් , සීගිරි  හෝ මොඩර්න්  සිනමා ශාලා වලිනි එකකට ප්‍රසිද්ධ  දෙමළ චිත්‍ර පටයක්  පැමිණි දිනවල තාත්තා ට හයර් දෙක තුනක් වදින්නේ ඒවා බැලීමට යන වතු කම්කරුවන් නිසාය.

වනසා අපේ මල් කැපීම නවතා  ගතවුයේ  දින කිහිපයක් පමණි.  

දිනක් තාත්තා වෑ න් එකත් රැගෙන කිරඹ ඔය පාරෙන්  එද්දී  වනසා වාහනය නවත්වා  තාත්තා සමග බහින් බස් වීමක් සිදුකර ඇත.

"අඩෝ දොරෙයා .. උඹ මන් ලව්වා මල් බෙහෙත් තියාගෙන දැන් වෙන එවුන් ලව්වා මල් කපාගන්නවා නේද යකෝ ?"

කියමින් වනසා පියුම් මාමලා කඩේ ලඟදි රියදුරු අසුනේ සිටි තාත්තාට  කෑ ගැසුවේය.

"අඩෝ අප්පච්චියා  උඹ අපි රවට්ට රවට්ට රා  බිව්වා කියලා අපි දැන ගත්තා ඩො " 

කියමින් වෑන් එකේ ජනේලයෙන් තම අත "වනසා"  ගේ බොටුව දෙසට දික්කල තාත්තා ඔහුගේ කමිස කොලරයෙන් අදින වාත් සමගම ...

"චිරිස්... "හඩින් යමක්  එහි වැදී  තාත්තගේ දකුණු බාහුවෙන් ලේ ගලන්න ට පටන් ගත්තේලු .

වනසා තම මල් පිහිය තාත්තගේ දකුණු අත කපමින් ඇද්ද බව කඩ පිලේ සිටි අනික් මිනිසුන් දැක තිබේ.

අසල සිටි මිනිසුන් වනසා එතැනින් ඉවත් කර තාත්තගේ අතට බෑන්ඩ් ඒජ්  එකක්  දමා වාහනයට නග්ගා ඇත.

වැඩ ඇරී නිවසට එන තාත්තා අම්මා සමග විස්තරය කියමින් සිටින අතර  අපේ ගෙදරට දුවගෙන  අපේ පුංචි අම්මා "වනස්" නස්පැත්තියේ ඉතිරි හරිය විස්තර කළාය.

තාත්තා ගේ අත කපා පැයක් යන්නට මත්තෙන්  පියුම් මාමගේ කඩේ ළඟ පුරසාරම් දොඩමින් සිටි වනසා ලඟට පැමිණි තරුණයින් දෙදෙනෙකි.

එක් අයෙක් ඒ වන විට කරෙයිනගර්  නාවික කඳවුරේ සෙබළෙක් වූ අතර ඔහු කරාටේ කළුපටි ධාරියෙක් ද විය. 

ඔහුගේ බාල සොහොයුරා වූ  අනෙකා  මට වඩා අවුරුදු අටක් දහයකින් වැඩි මහළු   ගමේ එලවලු හදමින් සිටි තරුණයෙකි.

"අඩෝ අප්පච්චි ... ත්තා .. තෝ නයාට ගහලා පොල්ල වරද්ද ගත්තා කියලා හිතා ගනින්.. "

අප්ච්චියා මේ දෙදෙනාට තරමක් දුර නෑදෑ කමකින් "බාප්පා "කෙනෙකි. 

"ඇයි ...ඇයි...  අංජු  පුතා මොකද මේ කලබලේ ?"

"අඩෝ තෝ අපේ අක්කලාගේ කිතුලේ තෙලිජ්ජ හොරකම් කරා කියලා කිව්වා කියලා අපේ එගොඩ අය්යට අංචි අද්දා කියලා ආරංචියි...."

"උඹේ ඔය මල් පිහි කෙරුවාවල් අපිට ලොකු නෑ ඩො"

ලොකුමාමා අප්ප්ච්චියට දුන් පා පහිරින්  අතේ තිබු මල් පිහිය විසිවී ගියේය...

කොටියෙක් මෙන් අප්පච්චියා වෙත කඩා පිනු "අංජු  මාමා "  වනසා වැනසෙන්නට ගුටි බැට දුන්නේලු.

කඩේ ළඟ සිටි කිසිවෙක් අප්ප්ච්චියා බේරන්නට පැමිණ නැත්තේ අදනම් මිනිහා හොඳ පාඩමක් ඉගෙන ගත්තා කියමිනි. 

කොටි දත් පෙන්නා ගම හොල්ලන් සිටි අප්පච්චි මුත්තා ගේ චන්ඩි කම් බිංදුවට  බැස්සේ එදාය.