නරක් වෙලා තියෙයි

පසුගිය  කලාප  වලින්  ...

මහා වැස්සක පෙර නිමිති ..


මේ ගුරු පාරේ

එදා ඒ  නා කපන වැස්ස  වැඩි වෙලාවක්  අල්ලා හිටිවී යැයි සිතුවද  විනාඩි කිහිපයකින්ම  එය තුරල් වී ගියේය.

අපි   දෙන්නා  නැවතත්  මල්දෙණිය දෙසට කන්ද නගින්නට පටන් ගත්තෙමු.

 ගමේ නැන්දලා  මාමලා කිහිප දෙනෙක් ම  අප ඉදිරියට හමු වුවද  ඔවුන් ගෙන් අපේ ගමනට  බාධාවක් සිදුවුයේ නැත.

කිරඹ ඔය ඉස්කෝලේ ලඟට එනවිටම  වාගේ   අප ඉදිරියට පැමිණියේ අපේ ලොකු තාත්තා කෙනෙකි.

ඔහු නමින් ජේ .එම්. ධනපාලයි.

නම ධනපාල   වුවද මේ ලොකු තාත්තා ඒ කාලේ  එතරම්  ධනවතෙක් නොවිය.

අපේ තාත්තලා  පමණක් නොව  ගමේ හැමෝම වාගේ ඔහු හැඳින්වුයේ  "පාලේ  අය්යා "  යන නමිනි.

පාලේ ලොකු තාත්තා  මේසන් බාස් කෙනෙක් ලෙස වැඩ කල අතර ඔහුගේ බිරිඳ හින්නි ලොකු අම්මා තේ වත්තේ දළු කඩන්නියක් ලෙස සේවය කළාය.

තාත්තලා පවුලේ සාමාජිකයින් අතරින් වත්තේ දළු කඩන්නට ගිය ලොකු අම්මලා දෙදෙනෙකි .

එක්කෙනෙක් හින්නි ලොකු අම්මාය.

අනිත් එක්කෙනා  විමලේ ලොකු තාත්තාගේ බිරිඳ ජයවතී ලොකු අම්මාය.

අපේ සමන්ත විභාගේ පාස්වූනොත් අල්ලේ කොන්ඩේ බඳිනවා යැයි  කිව්වේ මේ  ලොකු තාත්තා ය.


විමලේ ලොකු තාත්තා මෙන් කට සැර කෙනෙක් නොවූ පාලේ ලොකු තාත්තා අපේ තාත්තලා පවුලේ සිටි අහිංසකම  සාමාජිකයා විය.

අනුන්ගේ දේවල් කිසිවක්  ( තම නෑදෑයින්ගේ වුවද)  ප්‍රශ්න කිරීම ඔහුගේ සිරිත නොවේ.

තමා ඉදිරියට එන තම පොඩි මල්ලිගේ පොඩි පුතා සහ තවත් ගැහැණු ළමයෙක් දෙස අහිංසක සිනාවකින් සංග්‍රහ කර ඔහු තමාගේ ගමන යන්නේ එබැවිනි.

ලොකු තාත්තා අප පසු කර ටික දුරක් ගිය තැන හමු වන්නේ තුන්මං හංදියකි. එයින් වමට හැරෙන පාර  අපේ ගෙවල් පැත්තට යන පාරයි.

ජයා නංගි කෙලින් පාරේ මීටර් සීයක්  හමාරක් ගිය පසු දකුණු පසට හමුවන කඩුල්ලෙන්  ඇතුල් වන්නේ ඔවුන්ගේ  නිවසටයි.

තුන්මං හංදියට පැමිණි අප එකෙනෙකා ගෙන් සමුගන්නට  සැරසෙන මොහොතයි .

" මේ ඔයාගේ ඉතිරි සල්ලි "

ඇය රුපියල් පහේ ඉතිරිය මට දෙන්නට සැරසෙයි .

"මට එපා පිස්සුද.. ඔන්න ඕක තියා ගන්නවා පණ්ඩිතයා නොවී "

"නෑ.. නෑ.. ගන්න ගන්න "

ඇය නැවතත්  මා වෙත මුදල් සහිත දෑත දිගු කරයි

"එපා එපා.. ඔයා ඕක තියා ගන්න "

අප දෙදෙනාගේ ඉතිරි සල්ලි හබය ලෙහෙසියෙන් ඉවර වන පාටක් නැත.

හදිසියේම මගේ ළඟටම පැමිණි  ඈ  තම අතේ ගුලිකර ගත් යමක් මගේ දකුණු කලිසම් සාක්කුවට ඔබන්නට විය.

"ඒයි .. ඒයි මොකද කරන්නේ ?  තමුසෙට පිස්සුද ? "

මෙවර ප්‍රශ්නය නැගුනේ  ඇයගෙන් නොව මගෙන්ය.

"ගමේ ඈයෝ දැක්කොත් ඉඳලා හමාරයි"

එසේ කියමින් මම මුළු වැර යොදා ඇයගේ අත මගේ කලිසම් සාක්කුවෙන් ඉවතට අදින්නට දැඟලුවෙමි.

ගම මැදම වූ තුන්මං හංදියේ  අපේ කලබලය දෙස විමසිල්ලෙන් බලමින් කන්ද නගිනා බවලතෙකි.

ඒ අපේ විමලේ ලොකු තාත්තා ගේ බිරිඳ  ජයවතී ලොකු අම්මාය.

ජයංගනී වහ වහා තම නිවස දෙසට පිය මැන්නාය.  මමද  සාක්කුවට වැටුණු  ඉතිරි සල්ලිත්  රැගෙන ගෙදර ගියෙමි.

ලොකු අම්මා  ඒ වෙලාවේ අපට කිසිවක් කිවේ නැත.

එහෙත් දින කිහිපයකට පසු

"ජයන්ගනිට නරක් වෙලා තියෙයි  දොස්තර කෙනෙක් අල්ලාගෙන "

කියා ගමේ අනික් ගැහැණුන් සමග පැවසූ බව අපට ආරංචි විය.

ඒ වන විට මා උසස් පෙළ සමත්ව සිටියේ නැත.

එහෙත් ලොකු අම්මා මම දොස්තර කෙනෙකු වනු ඇතැයි අනුමාන කරන්නට ඇත්තේ ඒ වන විටත් සමන්ත වෙද විදුහලට ගොස් සිටි නිසා වන්නට ඇත.