මේ ගුරු පාරේ

(ටික කලක් ලියන්න අතපසු වුණු කතාවක්)

එදා සුදර්ශියේ  විද්‍යා පංති ගිහින් එන ජයංගනී සහ ඇය කැඳවා ගෙන ගම දෙසට එන මම එක බස් එකේ ආ තවත් දවසක්.

ෆැක්ටරිය ළගින් බස් එකෙන් බැස්ස අපි මල්දෙණිය දෙසට එන ගුරු පාරේ ගමන් ගන්න පටන් ගත්තා විතරයි.

"ඒයි කවුද අද ටොෆි ගන්නේ ? " මම ජයංගනී ගෙන් ඇසුවේ අපි දෙන්නාගේ ඒ කාලේ සිරිතක් ගැනයි.

ඒ අප යන ගුරු පාර ආරම්භ  වෙන තැනම ඇති චමින්දලා කඩෙන්  (මැදපුරණේ කඩෙන් ) යමක් රැගෙන බෙදා හදා ගෙන කෑම අපේ පුරුද්දක්ව තිබුණ නිසයි.

"මගේ ළඟ නම් සල්ලි නෑ.. "

අදත් "ඩොට් ටොෆිද"  ගන්නේ ? ඔයා ඉතින් ආසම ඩොට් වලටනේ?"

ජයංගනී මට පැවසුවාය.

ඇය තම අතේ ඇති පොත් මිටිය ලයට තුරුළු කරගෙන රෝස පාට ලේන්සුවක් අනෙක් අතින් කරකවමින් සිටියි.

ඇය හැඳ සිටි ලා කහපාට  ගවුමේ පොත් මිටියට හිරවෙන හරියේ ලියා ඇති "ROCK"  නම් අකුරු ටික පොත් මිටිය අතරින් මා දෙනෙතට හසුවේ.

"මෙන්න මගේ ගානේ රුපියල් පහක් ... පියදාස මාම නේද කඩේ ඉන්නේ . ඕකෙන් ඩොට් දහයක්  අරන් එනවා කෝලම් නොකර"

මම රුපියල් පහේ කොලයක් ජයංගනී අත තැබුවෙමි.



ඒ කාලේ ඩොට් එකක් ශත විසිපහක් පමණි.  ටොෆි රැගෙන මා වෙත එකතු වූ ජයංගනී මට ටොෆි කිහිපයක් දුන්නාය .

මම එකක් කටේ දමාගෙන ඉතිරිය සාක්කුවේ දමා ගත්තෙමි.

"ඉතිරි සල්ලි..?

" ඔයා ඕක තියා ගන්න ළමයෝ ඊළඟ දවසකට මොනා හරි ගන්න "

මා අතට ඉතිරි සල්ලි දෙන්න  පොරකන ජයන්ගනිට කීවෙමි.

නැවතත් ගමන ඇරඹු අප දැන් ඉන්ජින් ඩ්‍රයිවර් ගේ  කඩේ පසු කරමින් සිටින්නෙමු.

අම්බලම දෙසට කන්ද  නගිමින් යන ජයංගනී මා හා බට්ටිච්චියක් මෙන් වල් පල් දොඩවමින් ගමන් කරයි.

" බ්‍රාස්..."

අප පසු කර මද දුරක් ගොස් නතර වුයේ නිල් පාට ඩෙලිකා එකකි.

ජයංගනී භය බිරාන්තවී මා දෙස බලනු පෙනේ.

රියදුරු අසුනට විරුද්ධ පැත්තේ ඇති අදින දොර විවුර්ත විය .

රියදුරු අසුනෙන් අපේ තාත්තාගේ  ගොරහැඩි , සැරපරුෂ හඬ දැන් දැන් ඇසෙනු ඇතැයි......

 ඈ සිතනා බව ජයන්ගනිගේ මුවත්තියක් වැනි  අහිංසක බැල්ම මට කියයි.

"මල්ලී නගින්න .. නගින්න .. දෙන්නම එන්න මම ගිහින් බස්සවන්නම් "

ඇසුණේ ළාමක තරුණ කටහඬකි.

ඒ පුංචිරාළ මාමගේ ලොකු පුතා කේෂන් කඩේ ලොකු අය්යාය.

"අය්යලා යන්න අපි හෙමිහිට එන්නම්"  මම ඩෙලිකා එක පිටත් කර හැරියෙමි.

"හම්මෝ මම බයවෙච්ච  තරමක්  .. දැනුයි මගේ ඇඟට ලේ ටිකක් ඉනුවේ "  ජයංගනී සැනසුම් සුසුමක් හෙළුවාය.

"බය වුනා නේද .. හොඳ වැඩේ "  මම බඩ අල්ලා ගෙන සිනා සෙමින් පැවසුවෙමි.

ඒ වනවිට අපේ තාත්තගේ ගුරු හරුකම් ලබා ගත් කඩේ ලොකු අය්යත් , චුටි අය්යත් දෙදෙනාම රියදුරන් වී සිටියහ.

ඒ සෙනසුරාදා තාත්තා ඇතිමලේ බාප්පාගේ දානෙට ගොස් සිටි බව මා දැන සිටියද ජයංගනී ඒ බව දන්නේ නැත.

ජයංගනී නැවතත්  ඩොට් එකක් හපමින් කතාව පටන් ගත්තාය.

ඊළඟ කොටස මෙතනින් කියවන්න