හිත ඇත්නම් පත කුඩාද ?

පසු ගිය  කළාපයෙන් 



කොන්ඩදෙණිය  ගමේ වෙල් යාය මැදින් යන පාර හා  නිම්මිලාගේ නිවස සම්බන්ධ කරමින් සැදු පාර දැන්  හරි ලකේට පෙනේ.

කොළ පාට ගොයම් ගස් දෙපැත්තට වෙන්නට තබා මහත දෙහෙත කහ ගැරඬියෙකු  යන්නාක් මෙන් වූ පාර දෙස පුවක් ලා ගෙට පහළ බෝක්කු ගලට වී බලා සිටියෙමි.

ඒ අතරේ පුවක් බාස් ගේ දුව දුල්මිණි සහ අපේ සුපුන් පාරේ සෙල්ලම් කරති.

දුල්මිණි  විටෙක අපේ සුපුන් ට්‍රයිසිකලයක තබා පාරේ ඉහළ පහළ ගෙනයයි.

තවත් විටෙක ඈ  සුපුන් ගේ අතින් අල්ලා ගෙන  පාරේ ඇවිද්දවයි.

ඒ වන විට  අපේ සුපුන්ට යන්තම් අවුරුදු දෙකක් පහුවුනා පමණි.

දුල්මිණි ඒ වනවිට අවුරුදු නවයක දහයක කෙලි පොඩිත්තියකී.

අක්කා  මලෝ  සෙල්ලමේ  යෙදෙනා අතරේ  මම බෝක්කු ගලට වී අනාගතය ගැන සිහින මැව්වෙමි.

මේ  ඉන්නේ අපේ සහ පුවක්ලා ගේ මෙන්ම රටේද අනාගතයයි.

කවදා හෝ මේ දරුවන් දෙදෙනාද පුවක් ලා සහ අප මෙන් රටට  ලෝකයට වැඩක් ඇති මිනිසුන් දෙදෙනෙක් වනු ඇත.

එක් වරම  මගේ දැහැන  බින්දේ  ළමුන්  දෙදෙනාගේ සුරතල්  හඬ වල්  පරදවා ඇසුණු  රළු පරළු  හඬකිනි.

හිස ඔසවා බැලුවෙමි.

ඒ හඬේ හිමි කරු  දුල්මිණි සහ  සුපුන් සෙල්ලමේ යෙදෙනා තැනින්  ගිය කොන්ඩ දෙණියේ ගම් වැසියෙකි .

මා අසා ඇති පරිදි ඔහු ඩිංගිරි බණ්ඩා මාමගේ  අල්ලපු ගෙදර පදිංචි  වී සිටියේය.

ඔහු මා සිටි තැන අසලින් යන අතර කතා කලේ මට නොව  පුවක් ගේ දුව දුල්මිණිටය.

"හා.. කොහොමද  දුල්මිණි  දුවේ .. අළුත් පාර හරි ලස්සනයි නේද? "

"මම අහගෙනයි මේ පාර හැදිල්ල නොකෙරෙන තැනට හරි හරි දේවල් කෙරුණා කියලා?

දැන් බලන්න ඉතින් කවුරු  කවුරු උඩ පැන්නත් වැඩේ  ඉවරයි නේ  ...

ඔන්න ඕක තමයි පුතේ කියන්නේ ...

හිත ඇත්නම් මේ ලෝකේ කරන්න බැරි දෙයක් නෑ කියලා "

උස් හඬින් එසේ පැවසූ ඩිංගිරි බණ්ඩා ගේ අසල්වැසියා  මා දෙසද  මිත්‍රශීලි බැල්මක් හෙලා  අප තිදෙනා පසුකර ගියේය.

මගේ සිත විදුලි  වේගයෙන් අපේ ගම වෙත  ඇදී  ගියේය.

ඒ   අපේ අම්මා අප කුඩා කාලයේ නිතරම කියනා යෙදුමක් මතක් විමත් සමගිනි .

ඒ කාලේ එහි තේරුම කුමක් දැයි හරියට දැන නොසිටියද ඈ  නිතර නිතර අපහට කියනා ඒ යෙදුම ඒ මොහොතේ  මා මනසේ හොල්මන් කළේය.

"ඕකනේ චුටි   උඹලාට  මම හැමදාම  කියන්නේ හිත ඇත්නම් පත කුඩාද කියලා ? "

ඈ බොහෝ විට අපේ සමන්තට සහ අක්කාට  එසේ කියන්නේ  ඔවුන් දෙදෙනා කල කිසියම් හෝ වැඩක්  අගය කීරීමට  බව නම් මතකය.

පාරේ පිරිතක්

ගමේ වැඩි දෙනෙක් අප කල දේ  අගය කාරනා බව  ඩිංගිරි ගේ අසල් වැසියා ගේ ප්‍රකාශයෙන් සනාත විය .

මම හවස්  යාමේ නිම්මිලා ගෙදර හැමෝටම  යෝජනාවක්  කරන්නට සිතුවෙමි.

ලෙනදොර  , නිම්මි , අමරා ඇතුළු සැම  රාත්‍රී කෑම මේසයට එක් වෙන  වෙලාව   ඒ  සඳහා යොදා ගත්තෙමි.

නිම්මිලා අම්මා දෙසට හැරුණු මා

"අම්මා පන්සලේ හාමුදුරුවෝ  මොකද දන්නේ නෑ  කියන්නේ පාර ගැන නේද?

"පෙරේදා අම්මලා දානේ අරන් ගියා නේ එතකොට ලොකු හාමුදුරුවෝ හම්බ වෙන්න ඇතිනේ ? "

යැයි ඇය ගෙන් ඇසුවෙමි.

ඒ පන්සලේ හාමුදුරුවෝ මේ පිටගම්කාර කොල්ලෝ දෙන්නා ගැන කියන්නේ  කුමක්දැයි  දැනගන්නා  අටියෙන් පසුවු නිසාමය.

"මොනාද ඉතින් කියන්නේ  ? උන්වහන්සේට  හරි සතුටුයි ."



"උපාසකම්ම ගේ  බෑනලා දෙන්නා නම් නියමයි. 

  මේ  ගමේ  උන් එක්ක  ලේසියෙන් වැඩක්  කරන්න  බෑ

  ඒ අතින්  ඒ  ළමයි දෙන්නා  හරි උත්සහවන්තයි  " 






කියලා කිව්වා ඕන්.. ඈ එසේ කියමින් අප හා සතුටින් සිනා සුණාය.

ලෙනදොර  මා වෙත  ස්තුති පුර්වක  බැල්මක්  හෙලයි.

මම කෙලින්ම  ඔහු ඇමතුවෙමි.

"මල්ලී  මට හිතුණා මෙහෙම වැඩක් කරන්න.

අපි මේ පාරේ වැඩ ඉවරයි  කියලා හොඳ පිරිතක්  කියවමු.

ඔය පුවක් බාස් ගේ ගෙට පහළ  තියෙන  කමත  හරියේ පොඩි මන්ඩපයක්  ගහමු.

ඒ කරලා ඔතෙන්ට ලොකු හාමුදුරුවෝ ගෙන්නව්වා නම් මුළු ගමටම පෙනෙනවා නේ "

"ඔව් අය්යා ඒක නම් හොඳ අදහස  .

හැබැයි  අවිශ්ක ලා  ට  ලොකු පාටියක්  දාන්න  ඕනේ  කිව්වා  පුවක්ට  එහෙම  සළකන්න .

පිරිත් කිව්වොත් ඒක කොයි වේලාවේද  කරන්නේ ? "

ලෙනදොර ඒ  වනවිටත්  නිම්මිගේ  මාමගේ  පුතා ඇතුළු ගමේ කොල්ලන් සමග  "පිරිතකට  පේ වන "  ලකුණු පෙන්වන්නට  විය.

"ඒ කියන්නේ අවිශ්ක ලා පුවකාට  බොන්න දෙන්නයි ලෑස්තිය?  ඔය මනුස්සයාගේ  ඔය තියෙන  හොඳ  ඔක්කොම  නැති කරන වැඩක්  තමයි  ඔය බී මන"

නිම්මිලා  අම්මා ලෙනදොර ලා ගේ අදහසට  තම අප්‍රසාදය  පල කළාය.

එහෙත්  පිරිත්  ගැන  කල සාකච්චාව අවසන් වුයේ  ලෙනදොර  සහ ඔහුගේ හිතවතුන් ගේ අදහසට  ඉඩ  ලබා දෙමිනි.

මගේ අනුමැතිය  ලැබුණු වහාම  ලෙනදොර තම මිතුරන් දැනුවත් කරන්නට ඇත.

ඒ බව සනාථ වුයේ  පසුදා  හවස් වෙද්දී  අළුත කැපු පාරේ ඇසුණු ශබ්දයකිනි.

අවිශ්ක ගේ සුදුපාට  ලොරි භාගය  පුවක්ලා  ගෙට පහළ  කමතට  පැමිණ තිබේ.


එහි පිටුපස්සේ  නැග සිටියේ  ගමේ  සිටි තරුණ සමුහයයි. ඔවුන්ගේ  බොහෝ දෙනෙක්  වාහන  වෙළඳ කටයුතු කල අවිෂ්කගේ මිතුරන්ය.

පාරේ ශබ්දය  දෙස බලන්නට ගිය ලෙනදොර  මා සොයා පැමිණියේ

"අය්යා අන්න අරුන්  පුවක් ලාට  දෙන්න බඩු ගෙනැල්ලා  ..

සෙල්ලම්  නෑ බ්‍රැන්ඩි  බෝතල්ම  දහයක් .

චයිනිස්  එකෙන් ඩේවල්  චිකන්  දෙකකුත්  දාගෙන  ඇවිල්ලා."

කියමිනි.

"කෝ ඉතින්  පුවක්ලා එහෙම  ඇවිල්ලද? "

"ඇවිල්ලදත්  අහනවා . අන්න පුවක්  දැන්මම  බ්‍රැන්ඩි  සප්පායම්  වෙනවා "

"එතකොට  ගනේ  .. සුසන්ත  ? "

මම  විමසා සිටියේ  පාර හදන්නට නොතිබූ  උනන්දුවකින්  පාරේ  සාර්ථකත්වය  සමරන  අවිශ්ක ලා  ගැන  පුදුමයෙන්  පුදුම වෙමිනි.


"ගනේ සුසන්ත විතරක්  නෙවෙයි මුළු ගමේම  කොල්ලෝ එතන. උන් හැමෝම  අය්යට  එන්න කියනවා  අය්යා නේ  පාර  හැදුවේ"

ලෙනදොර  මා පාරේ  සාදයට  රැගෙන  යන්නට බලවත් උත්සාහයක යෙදෙයි.

"අය්යා  බොනවද  ඇහුවම  මම නෑ කිව්වා.. ඒක  නිසා අය්යට  කරදරක්  වෙන  එකක්  නෑ  .

 මම ත් බොන්නේ නෑ කිව්වා .

අපි දෙන්න ගිහිල්ලා  කට්ටියගේ විනෝ දේට එකතු වෙමු එච්චරයි "

ලෙනදොර  මා අස්වැසුවේ ගමේ තරුණයින් අපට  බ්‍රැන්ඩි පොවන්නට එන්නේ නැති බව  මා හා පවසමිණි.

"පිරිතක් කිව්වා නම්  මේක  මිට වඩා වටිනවා. කොහෙද මේ අවිෂ්කලා  එක්ක බෑනේ .

දැන් කමක් නෑ  ඉතිං ...යමු යමු  "

. මම  ලෙනදොරට  එකතු වුයෙමි.

"පන්දම්  අල්ලා  ගත්  නම්බු  නාමේ  //

මේ කාලේ  අවලංගුයි  නෝනේ...

දුප්පත්  අපි රජවරු  මේ  කාලේ  .. දුප්පත්  අපි  රජවරු  මේ  කාලේ.. //

පාරේ  "පිරිත් සාජ්ජය"  ජයටම ඇසේ..