ලලිත කලා සහ කලාත්මක වෛද්‍ය ශිෂ්‍යයා

මේ සිද්ධිය සිදුවුණේ  මම නුවරට ඇවිත් මාස කිහිපයක් ඇතුළත.

ඒ වනවිට මම කඩුගන්නාව පාරෙන් කුලියට ගෙයක්  හොයාගෙන ගතවී තිබුනේ  දින කිහිපයක් පමණයි.

 එමෙන්ම මා නැවතී සිටි නිවසේ සරප් මහතා හා සාකච්චා කර ගත් පරිදි ප්‍රධාන පාර අයිනේ කඩයක උඩ තට්ටුව  මගේ පුද්ගලික බෙහෙත් ශාලාව ආරම්භ කරන තැන ලෙස තෝරාගෙනයි හිටියේ.

බෙහෙත් ශාලාවට ලැබුණු ගොඩනැගිල්ල අළුතින්ම සදා කළු පැහැති දිග විදුරු දැමු ලස්සන තැනක්.

ඒ නිසාම වෙන්න ඇති අයිතිකාර මුදලාලි මගෙන් මාසික කුලිය විදිහට රුපියල් 3500ක් අය කරන්න තීරණය කලෙත්.

පොලේ ඉදිරි වැඩ කටුයුතු ගැන සාකච්චා කරන්න මම දවසක් මා සිටි නිවසේ උඩ තට්ටුවට  පිය මැන්නා .

"තාත්තේ  මෙන්න ඩොක්ටර් අය්යා ඇවිත් " සුනන්ද මහත්තයා ( සරප් මහතා ) ගේ පොඩි දුව මා පැමිණි බව ඔහුට දැනුම් දුන්නා.

" ආ.. එන්ට ඩොක්ටර් වාඩි වෙන්න . කොහොමද අලුත් ගොඩනැගිල්ල බලන්ට ගියාද ? "

"ඔව් ඔව් සුනන්ද මහත්තයා.  ඒ ගැන කතා කරගන්නත් තමයි මම මේ ආවේ "

" ඒ කිව්වේ ඩොක්ටර් ? තැන හරි නැද්ද ? "

" නෑ .. නෑ තැන හොඳයි . ඒකෙ පොඩි වැඩ ටිකක් තියෙනවා කරගන්න "

"පළවෙනි එක ඒ කාමරේ පාටිෂන් කර ගන්න ඕනේ.  මම ඉන්න තැනයි . ලෙඩ්ඩු බලන තැනයි වෙන් කරලා .

තව එකක් බිල්ඩිමට වතුර සප්ලයි එක තිබ්බට  මගේ කාමරේට සින්ක් එකක් නෑ ඒක හදා ගන්න ඕනේ"

"හරි ඩොක්ටර් මට මතක් වුණා .

ඕකට හරියනම මනුස්සයා තමයි අර කැම්පස් එකේ වැඩ කරන සෝමදාස වඩු බාසුන්නැහැ.

අපි මිනිහට කියමු එයා ඔය වැඩ ටික කරලා දෙයි.  ඩොක්ටර් කැමති නම් මම කතා කරන්නම් . "

සුනන්ද මහත්තයා මා වෙනුවෙන් ඒ ගණුදෙනුව කතා කර ගන්නට පොරුන්දුවිය.

"ඒක නෙවෙයි ඩොක්ටර් ඕකට ලස්සන බෝඩ් එකකුත් දාන්න වෙයි නේද ?

සුදුපාට එළිය පෙට්ටියක් වගේ බෝඩ් එකක් දැම්මා නම් ඈතට පෙනෙන විදිහට ? "

සුනන්ද මහත්තයා මා කතා කරන්නට පැමිණි අනික් කාරණය මටත් කලින්ම  සාකච්චා මේසයට ගෙනාවේය.

"ඔව් ඔව් මමත් ඔය ගැන හිතුවා .  බෝඩ් අඳින්න හොඳ තැනක් හොයාගන්න ඕනේ .

මම අද හවස කිරිබත්කුඹුරේ ගියාම දුමි අය්යා ගෙන් අහන්නම් මිනිහා දන්නවා ඇති"

'ඩොක්ටර් නමක් එහෙම හිතලද තියෙන්නේ ? "

" ඔව් ඔව් මම හිතුවා  Family Care Medical Center  නම දාන්න  .ඒක හොඳයි නේද ? "

"හොඳයි හොඳයි ඩොක්ටර් එහෙනම් මෙහෙම කරමු .

මම සෝමදාස බාස් එක්ක  කාමරේ පිළිවෙලක් කරන එක කතා කරන්නම් ඩොක්ටර් බෝඩ් එකේ වැඩේ බලන්නකෝ "

ඒ අනුව සුනන්ද මහත්තයා මගේ පොල අලංකාර කිරීමේ ගණුදෙනුව සෝමාදාස බාසුන්නැහැට භාර දී තිබුනේ රුපියල් දහදාහකටය.

ඒ ගාස්තුවට   හාර්ඩ් බෝර්ඩ් ගසා කාමරය පාටිෂන් කිරීමත් , කොලපාට තිර දමා එය අලංකාර කිරීමත් , අත් සේදීමට සින්ක් එකක් සහ ලෙඩ බැලීමට ලෙඩ ඇඳක් සකස් කිරීමත් ඇතුලත් විය .

අනෙකුත් අවශ්‍ය උපකරණ වූ  වෛද්‍යවරයාගේ මේසය සහ හාන්සි පුටුව මම   නුවර ගෘහ භාණ්ඩ කඩයකින් මිලදී  ගත්තෙමි.

ලලිත කලා  කලා ආයතනය

සුනන්ද මහත්තයා  සමග කතිකා කරගත් පරිදිම බෝඩ් ඇඳීම ගැන විමසන්නට මම දුමි අය්යා හමු වුනෙමි.

"ආ මල්ලි කොහොමද ?  කාලෙකින් ?  උඹලට අලුත් තැන් හම්බ වුණාම අපි අමතකයි ආ ? "

දුමියා පුරුදු භාෂාවෙන් මා ඇමතුවේ වින්කලයේ වැඩ මදකට නවතා  රෙදි කඩ මාල්ලකින් අත පිහින ගමන්මය. 

" නෑ දුමි අය්යා කැම්පස් එකේ වැඩයි   අලුත් ප්‍රයිවෙට් එක පටන් ගන්න එකේ වැඩයි නිසා මේ පැත්තේ එන්න වෙලාවක් වුනේ නෑ "

" කොහොමද උඹ දැන් පොළ පටන් ගත්තද මචං ? 

ඔන්න පටන් ගත්තු ගමන් කියන්ට ඕනෑ.

අපිත් එනවා පොඩි උන් දෙන්නට එහෙම උඹෙන් බෙහෙත් ගන්ට ඈ "

"හරි හරි ඒවා බැරියැ පස්සේ ඉස්සෙල්ලා මට බෝඩ් එකක් ඇඳ ගන්ඩ තැනක් කියපන්කෝ ? "

මම දුමි අය්යාට මා ඔහු හමුවීමට පැමිණි කාරණය පැහැදිලි කලෙමි. 

" මල්ලි ඔය කිරිබත්කුඹුරේ හන්දියේම ලලිතකලා කියලා බෝඩ් එකක් ගහලා පොඩි කඩයක් තියෙනවා උඹට මතකද? "

" ඔව් ඔව් අර බස් හෝල්ට් එකට පොඩ්ඩක් උඩහින් තියෙන්නේ ?"

"ඔතන ඉන්න පොර බෝඩ් අඳිනවා මචං . හැබැයි පොර ගෑණිට බයයි  ගෑණි හා කිව්වොත් තමයි මෑන් වැඩේ බාර ගන්නේ "

" ඉතිං අය්යා මම ගෑණි තියා මිනිහා වත් අඳුරන්නේ නෑ නේ ? "

" හරි හරි හිටපන්කෝ ඉතිං කියනකන්  පනින්නේ නැතිව . 

මම උඹත් එක්ක ඇවිල්ලා කට්ටිය අඳුන්වලා දෙන්නම් . හැබැයි ඉතිරි හරිය උඹට කරගන්න  වෙයි මස්සිනා "

දුමි අය්යා කියාගෙන ගියේ නියම වින්කල් බාස් කෙනෙක්ගේ භාෂාවෙනි. 

"මල්ලි මෙන්න මේක පොඩ්ඩක් බලා ගනින් අපි ලලිතකලා ලගේ ගෙදරට ගිහින් එනකං " දුමියා වින්කලේ සිටි කොලුවෙකුට පැවසුවේ ඔහුගේ යමහා සුපර් කබ් එකට නගින ගමන්මය.

දුමියා ගේ බයික් එකේ පිටිපස්සේ එල්ලුණු මම ඔහුත් සමග කිරිබත්කුඹුර හංදියට ගියෙමි.

" ගෙදර කවුද ? ගෙදර කවුද ? "

කොළඹ- නුවර පාරේ  තිබු ලලිතකලා ගෙදර/කඩේ දොර ලෑලි දෙකක් ඉවත් කල තැනින් ඔලුව දැමු දුමි අය්යා නිවැසියන් ඇමතුවේය.

" ආ මම මේ කවුද බැලුවා දුමින්ද මල්ලිනේ එන්න එන්න "

"කෝ අය්යා ? "

එයා අන්න පිටිපස්සේ බෝඩ් වගයක් අඳිනවා .

"මේ මගේ යාළු දොස්තර මහත්තයෙක් එයත් ලයනල් අය්යාට කියලා බෝඩ් එකක් හදව ගන්න ආවේ "

දුමි ගෙදර ගෘහ මුලිකාවට මා හඳුන්වා දුන්නේය.

"එන්න මහත්තයා වාඩි වෙන්න මං ලයනල් ට එන්ට කියන්නම් "

" නෑ නෑ ඕනේ නෑ එයා වැඩ කරන තැනට අපි එන්නම් කෝ " කියමින් මම බෝඩ් අඳින්නා සිටි ඇතුල් කාමරය දෙසට පිය මැන්නෙමි .

ඉරි ඉරි සරමක් හැඳ ගත්  කුඩා මිනිසෙක් බිම දන ගසාගෙන ලොකු නාම පුවරුවක් අඳිමින් සිටියි.

දුමි අය්යා ලයනල් ට අප පැමිණි කාරණය කියන්නට විය .

"මේකයි අය්යා ඩොක්ටර් ට ඕනේ කියන්නේ අර ටියුබ් ලයිට් දෙකක් ඇතුලට දාලා හදන ලස්සන සුදුපාට බෝර්ඩ් එකක් .

සයිඩ් එකෙනුත් පොඩි එකක් එල්ලන්න පුළුවන් නම් හොඳයි නේද මල්ලි ? "

යැයි ඔහු මා ගෙන් විමසුවේ පාරේ ඈතට පෙනෙන්නට එල්ලන දැන්වීම් පුවරුවක් ගැනයි.

අවසානයේ  එලෙස බෝඩ් දෙකක් සකස් කරදෙන ලෙස ලලිතකලා ට ඕඩරයක් භාර දුන්නෙමු.

ඒ අතර මා නෙත ගැටුනේ  කාමරයේ අනෙක් කොණේ  ලයනල්ට උදව්වට බෝඩ් අඳිනා තරුණ කොළු ගැටයෙකි.

ඔහු සිටියේ බිම බලාගත් වනම නිසා මුහුණුවර හරියට පෙනුණේ නැත.

"ලයනල්ට උදව්වට කෙනෙකුත් ඉන්නවා වගේ ? "

කියමින් මම  නිහැඬියාව බින්දේ තරුණයාගේ මුහුණ බලා ගන්නට අවශ්‍ය වූ නිසයි .

බොකුටු හිසකෙස් සහිත ඒ හීන්දෑරි  කොළු ගැටයා මගේ ගැටයට අසුවුයේ එක් වරම හිස ඔසවා බැලිය.

"සර්"

"ආ ඔයා කොහෙද මෙහේ ? ඔයා අපේ ෆස්ට් ඉයර් එකේ ස්ටුඩන්ට් කෙනෙක් නේද? "

තරුණයා හඳුනාගත් මම විමතියට පත්වුනෙමි.

"ඔව් සර්  මගේ ගෙවල් නම් මෙහේ නෙවෙයි ගම්පොළ  .

හවසට හවසට පොඩි පාර්ට් ටයිම් එකක් කරනවා සර්  ලයනල් අංකල් ට උදව් කරනවට මට පොඩි ගෙවීමක් කරනවා "

ඔහු ලලිතකලා ළඟ කලා කරුවෙක් ලෙස අතිරේක රැකියාවක් කරනා බව මා සමග පැවසිය.

හොඳයි හොඳයි එහෙනම් අංකල් එක්ක එකතුවෙලා මගේ වැඩේ කරලා දෙන්නකෝ .

කියමින් මා  එතනින් සමුගත්තේ මගේ ශිෂ්‍යයෙක්  ලලිතකලා ළඟ වැඩ කරන බව දුමිටද ඒත්තු ගන්වමිනි.

ගුරු ගෝල ගණුදෙනු

පසුදා විශ්ව විද්‍යාලයට ගිය මා වෙනදාට වඩා උවමනාවෙන් සිසුන් දෙස බැලුවා කිවොත් නිවැරදිය .

 ඒ ගම්පොළ පැත්තේ සිට එන බොකුටු කොණ්ඩයක් ඇති උස කෙට්ටු සිසුවා සොයා ගන්නා  අරමුණ ඇතිවයි.

උදේ වරුවම ගතවුයේ මගේ උත්සාහයේ කිසිදු ප්‍රතිඵලයක් නැතිවයි. 

වැඩේ හරියන පාටක් නැතිබව දැනගත් මම මගේ හිතවතා ප්‍රේමදාස ගේ සහය පතන්නට තීරණය කලෙමි.

ප්‍රේමදාසත් වැඩට එන්නේ ගම්පොළ පැත්තේ සිට නිසා වැඩේ සාර්ථක විය හැකිය.

"ප්‍රේමේ මෙහේ එනවකෝ ? "

"ඇයි සර් හදිස්සියක්ද? "

" නෑ නෑ මට ස්ටුඩන්ට් මහත්තයෙක් හොයා ගන්න ඕනේ "

" සර් අර කාර් විකුණන මහත්තයද ? එයා නම් නිතරම කැම්පස් එන්නේ නෑනේ " 

" නෑ නෑ අයිසේ මම නම නම් දන්නේ නෑ.

 ගම්පොළ පැත්තේ ඉඳලා එන්නේ උස සුදු කොන්ඩේ පොකුටු ස්ටුඩන්ට් කෙනෙක් , ෆස්ට් ඉයර් එකේ ඉන්නවා කිව්වේ ."

හරි සර් අද හවස ප්‍රැක්ටිකල් එක තියෙනවා නේ එකේදී බලමු මම සර්ට පෙන්නන්නම් කෝ ගම්පොළ ඉදන් එන මහත්තුරු ටික "

අන්න හරි තමුසේ එනවා අද ප්‍රැක්ටිකල් එකට අපි එකතුවෙලා හොයමු මෑන්ස් ව ."

දිවආහාරය ගත් මම  ප්‍රායෝගික පංති තිබෙන ගොඩනැගිල්ල වෙත පියමැන්නෙමි. කතා කරගත් පරිදි ප්‍රේමදාසද  ඒ පැත්තේ කැරකෙමින් සිටිනු දුටුවෙමි.

"සර් සර් අර මහත්තයද බලන්න "

ප්‍රේමදාස මට අවශ්‍ය පුද්ගලයා යැයි කිව හැකි ශිෂ්‍යයෙක් වෙත මගේ අවධානය යොමු කළේය.

"ඔව් ඔව් මට හිතෙන්නේ මෑන්ස් තමයි . ප්‍රේමේ ගිහිල්ලා ඒ සර්ව මෙහාට එක්කං එන්නකෝ "

"කවිඳු සර් මට කතා කලාද? "

" කොහොමද ඔයා නේද ඊයේ කිරිබත්කුඹුරෙදි මට මුණ ගැහුණේ ?"

"ලලිතකලා එකේදී නේද සර් ?  ඔව් මම තමයි ."

" ඔයා එතන වැඩ කරනවට හොඳට ගෙවනවද ? "

"පොඩි ගාණක් දෙනවා සර් . එදිනෙදා වියදමට ඇති ඉතිං "

"ඒක නෙවෙයි . ඔයා තනියෙන් වැඩ භාර ගන්නේ නැද්ද ? 

මගේ ප්‍රයිවෙට් එකේ විදුරුවල අකුරු ලියන්න වැඩකුත් තියෙනවා "

"නෑ සර් දැනට නම් ලයනල් අංකල් ගේ වැඩ වලට උදව් වෙන එක තමයි කරන්නේ "

"හරි ළමයා ලයනල්ට දෙන මුළු ගානම මම ඔයට දෙන්නම්.

 ඇවිල්ලා මගේ පොලේ ලේ මුත්‍රා පරික්ෂා කරනවා, ඊ සී ජී කරනවා  එහෙම කියලා අකුරු ටිකක් වීදුරුවේ ගහනවා "

එහෙනම් අද හවසට එනවද තැන බලන්න. ඊට පස්සේ මම ඔයාට වැඩේ භාර දෙන්නම්."

ඒ අනුව ලොකු බෝර්ඩ් දෙක ලලිත කලාට  භාරදුන් මා ඉතිරි වැඩ ටික මගේ ශිෂ්‍ය යාට කෙලින්ම භාර දුන්නෙමි. 

එදින හවස  මා කුලියට ගත් අළුත් බිල්ඩිමට පැමිණි ඔහු දින කිහිපයක් තුල 

" ලේ සහ මුත්‍රා පරික්ෂා කරනු ලැබේ ",  

"නෙබියුල්යිස්ර් ප්‍රතිකාර , රුධිර සීනි පරික්ෂාව , පවුල්සැලසුම් එන්නත් " 

කරනු ලැබේ වැනි   වාක්‍ය  රාශියක් පාරට පෙනෙන ලෙස කළු විදුරු මත ඇන්දේය. 

මා  ඊට අදාළ මුදල් මා අතින් කෙලින්ම ඔහුවෙත ලබාදුන්නේ  ලලිතකලා අයකරනු ලබන කොටසද ඔහුටම ලබා ගන්නට ඉඩ සලසාදෙමිනි.