නමුණුකුල බාප්පා ( ලොකු අප්පා )

උදේ පාන්දරම  මගේ මොබයිල් එකට මිස් කෝල් එකක් ඇවිත් . බලනකොට අපේ ගෙදරින්

" ඒයි  දැන් ලංකාවේ වෙලාව කීයද ?

රෑ දෙකයි  වගේ නේද ?

මොකද  දන්නේ නෑ  අපේ කට්ටිය මට රින්ග් කට් එවන්නේ

කාට වත් කරදරයක් වත්ද ? "  මම නිම්මිගෙන් ඇසුවෙමි. ඇය සිටියේ මගේ  උදේ තේ එක හදමිනි.

" ලොක්කා වත් අසනීප වෙලාද දන්නේ නෑ එහෙනම් ? "

ඈ මා දෙස  ගැටළු සහගත බැල්මක් හෙළුවාය.

" කෝ දෙන්න ඔයාගේ ෆෝන් එක .

කෝකටත් මොකද කියලා බලන එක හොඳයිනේ "

මම අපේ ගෙදරට ඇමතුමක් ගත්තෙමි.

" හලෝ  අම්මා ..  මොකද මේ රෑ දෙගොඩහරියේ නැගිටලා ? කාටවත් කරදරයක් වත්ද ? "

එහා පැත්තෙන් දුරකතනයට පිළිතුරු දුන්නේ මා ඇමතු වහාම දුරකථනය ට පැමිණ සිටි අපේ අම්මා විසිනි .

" ඔව් පුතා නමුණුකුල ලොකු අප්පා නැති වෙලා  .

උණ  හැදිලා හිටියේ කිව්වා . ඊයේ රෑ හදිසියේම නැතිවුණා ලු"

අම්මා ශෝක බරිත හඬකින්  තම නැගණියගේ ස්වාමි පුරුෂයා  මියගිය බව මට සැලකර සිටියාය.

මේ ශෝකාකුල ආරංචියත් සමගම මම අවුරුදු බර ගණනක් අතීතයට ගමන් කළෙමි.

නමුණුකුල විස්තර 

අපේ අම්මාගේ ලොකුම නංගි  විවාහ වී සිටියේ නමුණුකුල සිටි තැපැල් පියුම් මහත්තයෙක් සමගයි. 

කණවැරැල්ල  උප තැපැල් කාර්යාලයට අනුයුක්තව සිටි  නමුණුකුල බාප්පා  අපේ පුංචිට වඩා අවුරුදු පහළොවක් පමණ වයසින් වැඩි කෙනෙක් බව මගේ මතකය පවසයි. 

වයස අවුරුදු දහහතරක් හෝ පහළොවක් වැනි අඩු වයසකදී  අපේ  මුත්තලා විසින් ඇය විවාහ කර දී තිබුණේ  අපේ අම්මා හා තාත්තා විවාහ වන්නටත් අවුරුදු හතර පහකට පමණ පෙර කාලයකයි.

ඉස්කෝලේ නිවාඩු කාල වලදී නමුණුකුල බාප්පලා ගෙදර යන්නට පුරුදු වී සිටි මට ඔහු තැපැල් පියුම් කෙනෙක් ලෙස සේවයට ගිය හැටි තාමත් මතකය .

කාකි කොට කලිසමක් සහ පිත්තල බොත්තම් ඇල්ලු කාකි කෝට් එකකින් සැරසෙන බාප්පා  පොලිස් කාරයින් පළඳින වර්ගයේ තඩි සපත්තු දෙකක්ද පළඳියි.

ඊට අමතරව ලොකු කාකි පාට තොප්පියක් පැලඳ  උදේ හය හය හමාර වනවිට බයිසිකලයත් රැගෙන කනවැරැල්ල බලා පිටත් වෙයි.

එසේ වැඩට පිටත් වෙන බාප්පා හවස තුන තුනහමාර පමණ වන විට නැවත නිවසට පැමිණෙන්නේ

"සුගුණෝ හරි මහන්සියි බන් ඔය කහට ඩිංගක් වක් කරලා ගනිං කෝ " කියමින් අපේ පුංචි අම්මා අමතමිනි. 

නමුණුකුල බාප්පා තද යුඇන්පී  කාරයෙක් වු අතර එය අපේ අම්මලාට ප්‍රයෝජනවත් වුයේ 1977 චන්දයෙන් පසු උදාවූ  භීම සමයේදීය .

තාත්තා සමග ශ්‍රී ලංකා රැස්වීම් වල කවි කියූ නිසා චන්දයෙන් පසු කිරඹඔයේ සිටි එක්සත් ජාතික පාක්ෂිකයින්  අපේ සමන්තව පැහැර ගෙන යන බවට තර්ජනය කර තිබිණි.

කිරඹ ඔයේ අයටත් වඩා තදබල  එක්සත් ජාතික පාක්ෂිකයෙකු වූ  නමුණුකුල බාප්පා අපේ අම්මලාගේ පිහිටට එන්නේ මේ වේලාවේදීය .

සමන්තත් අපේ ලොකු අක්කත් නමුනුකුලට  රැගෙන ගිය ඔහු  අපේ ගමේ ඔහුගේ පාක්ෂිකයින්ට  අමතක වනතෙක් ඒ දෙදෙනා ඔහුගේ නිවසේ සිට පාසැල් යැව්වේය.

නමුණුකුල නැවතී පාසැල් ගිය අක්කත් සමන්තත් බලන්න අම්මා නිතර නිතර බාප්පලා ගෙදර ගියාය.

ඒ ගිය හැම වතාවකම  බාප්පා සමන්ත ගැන අම්මා සමග ගතු කීවේය. හේතුව තද බල එක්සත් ජාතික පාක්ෂිකයෙකු ගේ නිවසේ සිටිනා අතර සමන්ත දිගටම  තාත්තලා ගේ ප්‍රගතිශීලි දේශපාලනය ගැන කතා කිරීමයි.
ඊට අමතරව  ඒ වන විට පහේ පන්තියේ සිටි අපේ අය්යා  නමුණුකුල මහා විද්‍යාලයේ ප්‍රථම වතාවට  බිත්ති පුවත් පතක් ආරම්භ කර තිබිණි.

සමන්තගේ  ලිවීමේ හැකියාව දුටු විදුහල්පති තුමා ඔහු බිත්ති පුවත් පතේ කතෘ තුමා බවටද පත් කර තිබිණි.

එක් වරක් තම දුව සහ පුතා බලන්නට නමුණුකුල ගිය අම්මා  බාප්පා ගෙන් ඔවුන්ගේ වැඩ ගැන අසා ඇත.

"අය්යා කොහොමද කොල්ලගෙයි කෙල්ලගෙයි ඉස්කෝලේ වැඩ එහෙම ? "

"කෙල්ල ගෙන් නම් කරදරයක් නෑ නංගි හැබැයි කොල්ලා නම් ගානට වැඩියි "

"ඒ කිව්වේ අය්යා ? "

"නංගි උඹේ කොල්ලා හිතන් ඉන්නේ එයා මහලොකු ලියන්නෙක් කියලා . ඔය හැමතැනම   කතුරු කතුරු ගගා ලිය ලියා ඉන්නේ "

" මම නම් දන්නා කතුරක් නෑ හැබැයි ඔහොම ගියොත් මහා අමාරුවක තමයි මෙයා වැටෙන්නේ "


එසේ කියමින් සමන්තගේ බිත්ති පුවත් පත් කලාව ඇතුළු ලිවීමට විරුද්ධව කතා කර ඇති නමුණුකුල බාප්පා එක් වරම තම කේන්තිය පිට කර ඇත්තේ

මෙයා ගේ ඉතින්


"අතන කතුරු , මෙතන  කතුරු , පුකේ කතුරු "



කියමින් අතක්  හරහට අතක් යවා " පුකේ කතුරු කොටස"  රඟ දක්වමිනි.

ගෙදර පැමිණි අම්මා ඒ රඟ දැක්වීම එලෙසම අප හට රගපා පෙන්වූ මොහොතේ මමත් චුටි නංගිත්  බඩ අල්ලාගෙන සිනාසුනෙමු.